Sıradan bir insan, bir ağacı dokunuşuyla boydan ikiye bölebilir miydi?
O ağacın içinden 10 yıldır çürümeyen bir ceset çıkabilir miydi?
Sıradan bir insan, nehre düşerek başka bir dünyaya gidebilir miydi?
Ben arafın ıssız koynunda ölüm şerbetini içtiğ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6. BÖLÜM: "HALASKAR"
Gözlerimi yumdum ve başımı cama doğru yasladım. Beynimde öyle fırtınalar kopuyordu ki, kendimi huzura erdiremiyordum. Kaçmak istiyordum. Peşime takılan gerçeklerden kaçmak istiyordum ama sobeleniyordum.
Gözlerimi açtım, karanlık bu sefer beni korumuyordu. Başımı Alkan'a çevirdim. Sessizdi,dalgındı. Lakin adım kadar emindim ki o yakut yeşil gözlerinde keskin ve tehlikeli düşünceler peydahlanıyordu. Kendi içinde olan savaşta can alıp can veriyordu.
Bir an demek istedim. Yemin ederim ki bir an demek istedim. Hatta dudaklarımı bunun için araladım. "Alkan, karanlığın yapmadığını yapar mısın, beni korur musun?"
Ama bunu diyecek cesaretim yoktu ve dudaklarımı birbirine bastırdım.
Kendime kızdım.
Aptal Ayperi, kendine gel. Seni senden başka kimse koruyamaz bu ütopyada. Hem neydi tanımadığın bu adama karşı duyduğun yakınlık?
Yüzüme kimsenin fark etmediği manasız bir tebessüm ekledim ve yolları izlemeye başladım. Aklıma ailemle yaptığım yolculuklar geldi. Yolculuğu severdim. Uçak, tren, araba fark etmezdi benim için. Ama tren yolculuklara karşı hep bir merakım olmuştu, daha hoş geliyordu. Ama araç-gereçten daha mühim olan şey ailem yanımdaydı, kaderimi benden saklayan ailem...
Birden gözlerimi yaşlarla dolduğunu hissettim. İçimde misafir ettiğim değişik duygular midemi bulandırıyordu. Galiba kusacaktım.
Az önce söylemediğim cümleler bölünüp harfler haline gelip boncuk boncuk boğazıma dizilmeye başladı. Ne kadar yutkunup o harfleri geri göndermeye çalışsamda işe yaramadı.
"Alkan," diye fısıldadım sessizce elimin tersini dudaklarıma bastırırken. Ama Alkan hiç oralı olmadı. "Alkan, ben sanırım kusacağım."
Alkan son kelimemle şaşkın bakışları bana doğru sabitledi.
"Ne, kusacak mısın?"
Elimi ağzıma bastırdığım için ona cevap veremiyordum ama halimden de birazdan kusacağımı anlamasını bekliyordum.
Gözünün ucuyla bana bakınca sessizce bir küfür mırıldandı ve arabayı en yakın benzinciye çekti. Arabadan onun inmesini beklemeden koşar adımlarla çıktım ve kendimi tuvalete attım.
