İMKÂNSIZ (#Wattys2016)

BÖLÜM 7: SEVEMEZ

"Çünkü düşmek asla ölmek değildir."

MULTİ: ARAS

3 Gündür okula gitmiyorum. Gitmekte istemiyorum en azından bir kaç gün daha beynimdeki soruların gitmesini beklemeliyim. Zaten kimsede merak edip neden okula gelmediğimi sormadılar. Arasla o günden sonra hiç konuşmamaştık. Oysa babamın geldiği gün aramız çok iyiydi.

Kafamdaki düşenceleri bir kenara atıp dolabımdan bir karam daha aldım. Neden bilmiyorum ama karam bana mutluluk ve şans getiriyor diye düşünüyorum. Tamam biliyorum saçma bir şey kabul ediyorum. Ama bir umut işte.

Tam bu sırada zil çaldı. Annemin o dizinin başındayken 'ben ölüyorum anne' desem 'iki dakika sonra öl kız en önemli yerindeyim şimdi' der. Bunu bildiğim için oflayarak kalktım ve kapıyı açtım.

Aras onun ne işi vardı burada. Demiştim size karam mutluluk ve şans getiriyor diye. Sizde deneyin bence.

"Konuşacak mısın? Yoksa suratıma uzaylı görmüş gibi bakmaya devam mı edeceksin?"

Ama hayır deminden beri kapıdaydık ve ben Aras'ın suratına mal gibi bakıyordum. Bunu hala devam ettirdiğimi anlayınca, hemen kafamı iki yana sallayıp kendime gelmemi sağladım.

"Asıl sen konuşmayacak mısın? Buraya gelen sensin."

Güldü tatlı tatlı. Buraya neden gelmişti gerçekten? 3 Gün boyunca arayıp sormadı şimdi mi aklına geldim? İçirden ayak sesleri gelmeye başladı. Annemdi bu sanırım dizisinde reklam çıktı çünkü kalkmazdı normalde.

"Sanırım senden daha güzel bir maviş buldum?"

Dedi eliyle arkamı göstererek. Kızgın bir şekilde arkamı döndüğümde annemle karşılaştım. İki tane kocaman olmuş maviş göz ve çatılmış kaşlarıyla bize bakıyordu.

"Bu kim Açelya?"

Canım annem tabiki benim gibi meraklı olacak.

"Bir arkadaş."

Aras sırıttı ve hemen annemin elini öptü.

"Merhaba efendim ben Aras."

Bu çocuk kibar olabiliyor muydu ya?

"Açelya kızım senin Yağmur'dan başka arkadaşlarında mı vardı? Hem de yakışıklı?"

Her seferinde yüzüme vurmanıza gerek yok. Anladık hiç arkadaşım yok.

"Anne!"

Dedim uyarıcı bir tonda.

"İyi be."

Omuzlarını silkti.

"Ben Açelya'yı 2 saatliğine arkadaşların yanına götürebilir miyim? Merak etmişler de."

3 Gündür kimse merak etmedi etmedi şimdi mi akıllarına geldim? İnşallah annem izin vermez onlara kızgınım sonuçta. Zaten izin vermesi söz konusu bile değildi.

"Tabiki yavrum ama 12de burda olsun lütfen."

Annem bana akşam dışarı çıkmam için izin mi verdi ben mi rüya görüyorum?

"Anne nasıl hemen izin verirsin ya insan az ağırdan izin verir. Ben sorsam cümlemi tamamlamadan hayır dersin."

Annem güldü ve Aras herzaman ki gibi sırıtıyordu. Annem beni odama doğru itekledi giyinmem için. Bende bu fırsat kaçmaz diyip koşa koşa odama girdim. O sırada annem Aras'a nerelisiniz? Okuyor musun? Gibi şeyler soruyordu sesi buraya kadar geliyordu.