Mahal ko o mahal ako?

LDR

2 weeks ang lumipas mula ng makatanggap ng tawag si Marie at aalis na sya, dpa rin sya mkapaniawala na ang bilis ng mga pangyayari, parang ayaw nya ng umalis, ayaw nyang iwan ang mag ama nya, kaso inisip nya kailangan nyang gawin to.

Nakarating na ng Saudi si Marie, okay nman ang trabaho nya, nkakapag usap nman sila ng Mag ama nya, Si Michael at Marcus, ilang buwan na ang lumipas, unti unti ng nakakadama si Marie ng homesickness, gabi gabi syang umiiyak, gustong gusto na nyang umuwi, lalo na sa tuwing nag aaway sila ni

Chistoff's POV

3 months na rin ang nkalipas, mula ng dumating si Marie sa Saudi, dpa sya nagpaparamdam ulet, kamusta na kaya sya, baka sobrang busy kaya dna ako naalala. Tawagan ko nga.

Ring.... Ring.....

"Hello" sagot ni Marie.

"Hello bess? Kmusta kna, ikaw ha ilang buwan kna jan sa saudi dmo man lang ako inupdate, ano na nangyari sayo, mag kwento k nman" sabi  ko.

"Hi bess, okay lang ako. Busy lang." Malungkot nyang tugon.

"Bakit ganyan ang boses mo, okay k lang ba? Nalulungkot kba jan? Namimis mo na sila sa pinas noh?" Sabi ko.
D siya sumagot agad, tahimik lang sa sya, maya maya biglang humagulgol na sya. 

"Bess....... Gusto ko ng umuwi, dko na kaya dito.... Sabi ni Marie habang humihikbi.
"Bess, wag knang umiyak. Normal lang yang nararamdaman mo. Kaya mo yan, tutulungan kita. Pag nalulungkot ka, tawagan mo sila, pag d sila pwede, andito nman ako, pwede mokong kausapin anytime you want, kahit nasa work ako, kakausapin kita para dka ma bored at dka mkaramdam ng lungkot." Pagaamo ko skanya.

"Dko alam, ang hirap naman palang malayo sa pamilya" umiiyak nyang sabi, "pano mo nkayanan lahat to bess?" Tanong nya.

"Nahirapan din ako dati, ganyan din naramdaman ko, kaso tinatagan ko lang dibdib ko inisip ko nlng mga rason ko bakit ako ndto. Na matatapos din to, habang matagal pa ini enjoy ko nlng lahat para dko mamalayan ang takbo ng oras, ayun gang nasanay nko." Pangungumbinsi kong sabi.

"Talaga bess, sige gagawin ko yan, kakayanin ko to. Basta wag mko iwan ha, pag kailangan kita tawagan mko agad ha?" Sabi nya.

"Yes bess, chat mo lang ako, tatawagan agad kita. Tatawgan kita everyday hanggang sa magsawa k, haha." Pabiro kong sabi.

"Haha, sige ha, salamat bess." Masaya nyang tugon.

"Ayan dapat lagi kang ganyan, laging masaya,ok?" Oh sya gabi na, magpahinga kana, tawagan kita ulet bukas ha." Sabi ko.

"Sige bess, tutulog nko, salamat ulet, salamat tlaga, bye." Sabay baba na nya ng fone.

Buti nman okay na si Marie, hay naku iyakin parin tlga sya, bulling iyakin. Naramdaman ko tlga ang kalungkutan nya, kung pwede ko lang syang samahan sa Saudi ginawa ko na, hayyy, bat ba kasi di nlang sya dito sa dubai ng work para sana madalaw ko sya anytime. Sana maging okay na sya, kakausapin ko na lang sya araw araw hanggang sa maging okay sya, namiss ko rin syang kausap ng matagal.

Lumipas ang limang buwan araw araw pa rin magkausap ang si Christoff at Marie, naging routine na nila ang ganon, twice a week nman nakakausap ni Marie si Michael at Marcus. Mukhang okay na okay na si Marie dna sya na ho homesick. Sobrang naging malapit na ulet sila ni Christoff, na ang saya saya nya palagi pag mgkausap sila. Na parang mas masaya na syang kausap to kesa mga tao sa pinas. D nya namamalayan na parang may iba na syang nararamdaman para sa kaibigan nya. Alam nyang mali kaya nagisip sya ng paraan, naisip nya since wala pang jowa ang bestfriend nya ay kailangan nyang hanapan ng jowa to, para ma divert na attensyon nito at sya din makalimutan nya na yung mali nyang pakiramdam.