Δεν Γίνεται

1°

"Είσαι πανέμορφη" μου είπε κοιτώντας με στα μάτια

Εγώ γέλασα και έβαλα μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί

Με πλισίασε και --

Ντριιιιιιν

"Γιατίιιι;" Αρχίζω να φωνάζω μόνη μου στο δωμάτιο

Μόλις ξύπνησα από το πιο υπέροχο όνειρο που είχα ποτέ!

《Ναι, με το παιδί με τα πράσινα μάτια》

Σταμάτα εσύ!

"Και εσύ!" Γύρισα στο ξυπνητήρι "Τι το θες και χτυπάς τόσο δυνατ-" Πήγα να πάω αλλά κοκάλωσα μόλις είδα την ώρα.

"Άργησα!" Φώναξα και πετάχτηκα από το κρεβάτι.

Έτρεξα στο μπάνιο για να πληθώ και έβαλα ότι βρήκα μπροστά μου. Μετά από λίγο χτύπησε το κινητό μου.

"ΠΟΥ ΕΊΣΑΙ;" Άκουσα την φωνή της Χριστίνας

"Στο δρόμο"

"Ναι καλά! Σε περιμένω εδώ και μισή ώρα και σε λίγο αρχίζει το μάθημα! Πάρε μόνη σου καφέ! Εγώ φεύγω!" Είπε και μου το έκλεισε

《Δεν την αδικώ》

Σταμάτα είπαμε!

《Δεν θυμάμαι να συμφώνησα》

Κρίμα

Και ναι, μιλάω με το υποσυνείδητό μου, πρόβλημα;

Αφού ντύθηκα, πήρα τσάντα, κλειδιά και λεφτά και πήγα να πάρω έναν καφέ πριν πάω στο μάθημα.

Μόλις έφτασα κατευθύνθηκα προς το ταμείο.

"Καλημέρα" μου είπε ένας νεαρός γύρω στα εικοσιπέντε

《Καλός είναι》

Σκάσε Σάρα!

《Αμάν πια ούτε μια κουβέντα δεν μπορώ να πω》

"Καλημέρα"

"Τι θα ήθελες;"

"Ένα καπουτσίνο μέτριο"

"Ωραία δώσε μου ένα λεπτό"

《Όσα θέλεις》

Σάρα μαζέψου!

Μετά από λίγο γύρισε με τον καφέ μου.

"Είναι 1.50€" μου είπε

"Ορίστε. Και ευχαριστώ πολύ"

"Παρακαλώ" είπε και χαμογέλασε

《Τέλειο χαμόγελο》

Σάρα!

《Γιατί δεν έχω δίκιο;》

Μπορεί,...ίσως

《Αχα!》

Καθώς προχωρούσα προς την έξοδο έπεσα πάνω σε κάτι σκληρό με αποτέλεσμα να χάσω την ισορροπία μου και να χύσω λίγο απ' τον καφέ μου.

"Άου" είπα όταν ήρθε σε επαφή ο ζεστός καφές με τα δάχτυλά μου

"Πας καλά; Στραβή είσαι;" Άκουσα κάποιον να με ρωτάει

Όταν σήκωσα το κεφάλι μου για να δω ποιος μου φώναξε έμεινα να κοιτάω για, δεν ξέρω και γω πόση ώρα.

Ήταν πολύ όμορφος. Με καστανά μαλλιά και μάτια, υπέροχες γωνίες στο πρόσωπο και το γυμνασμένο σώμα του ήταν εμφανές κάτω από το λευκό μπουκάμισο που φορούσε, που τώρα πια είχε και μια στάμπα από τον καφέ μου.

"Ε σε εσένα μιλάω!" Μου ξαναείπε

"Συ- Συγνώμη" Γιατί τραυλίζω;

"Τι να την κάνω τη συγνώμη σου; Ξερεις ότι τώρα θα αργήσω στη δουλειά μου εξαιτίας σου;"

"Εντάξει! Σου είπα συγνώμη τι άλλο θέλεις; Και για να ξέρεις δεν φταίω εγώ που έπεσα πάνω σου! Εσύ δεν βλέπεις που πηγαίνεις!" Άρχισα να φωνάζω

Δεν μου απάντησε, αλλά μπορούσα να δω ότι τον είχα θυμώσει. Χωρίς να πω τίποτα άλλο έφυγα για το πανεπιστήμιο.

_______________________

Γειάααα!!! Τι κάνετε;

Όπως βλέπετε αυτή είναι η καινούρια ιστορία μου. Ξέρω ότι στο πρώτο κεφάλαιο δεν γίνονται και πολλά άλλα μην ανησυχείτε θα γίνουν στη συνέχεια 😉

Αν σας άρεσε πατήστε το αστεράκι 🌟 και μην ξεχάσετε να σχολιάσετε ✏️!!!!

Τα λέμε!!!

~Το μαϊμουδάκι σας 🧡