Η μέρα κύλησε ήρεμα, με εμένα και την Χριστίνα να διαβάζουμε όλο το απόγευμα. Σκέφτηκα τον κύριο Παπακωνσταντίνου μόνο όταν αναφέρθηκε στην συζήτηση και πρέπει να ομολογήσω ότι εκείνη η στιγμή ήταν αρκετά αμήχανη.
Πάλι καλά δεν κράτησε πολύ και το διάβασμα το σταματήσαμε κατά τις έντεκα αφού η τρελή φίλη μου έπρεπε να πάει σπίτι της.
Μόλις έφυγε πήρα τις πιτζάμες μου, καινούργια εσώρουχα και πήγα να κάνω ένα γρήγορο ντουζ. Όταν τελείωσα, έβαλα το μπλέ μπλουζάκι και παντελόνι με τον σνούπι και μου έφτιαξα ένα τοστ. Έπειτα πήρα την κούπα με το γάλα μου και είδα το "San Andreas" που είχε στην τηλεόραση.
Κοιμήθηκα πολύ αργά και μόλις ξύπνησα χρειάστηκα ένα ντεπον. Αφού ετοιμάστηκα πήρα τον καφέ μου και έφυγα για την σχολή.
"Τι έχεις καλέ;" άκουσα την Χριστίνα
"Νυστάζω" είπα
"Ε και είναι αυτός λόγος για να είσαι έτσι;"
"Ναι βρε Χριστίνα, πώς θα με πάρει έτσι στα σοβαρά ο κύριος Παπακωνσταντίνου;"
"Γιατί να μην σε πάρει;"
"Χτες του είπαμε ότι το μόνο που θέλω να κάνω είναι να διαβάζω και τώρα έτσι που είμαι θα πει ότι ξενυχτάω. Δεν θα αλλάξει ποτέ την γνώμη του για εμένα!" είπα πλέον ταραγμένη
"Μην ανησυχείς και μην κάνεις έτσι. Θα του πεις ότι διάβαζες μέχρι αργά."
"Μάλλον"
Και εκείνη την στιγμή πέρασε από δίπλα μας ο γλυκύτατος καθηγητής.
"Καλημέρα σας κύριε." είπε η Χριστίνα
"Γειά σας κορίτσια." απάντησε και ορκίζομαι ότι με κοιτούσε πολύ επίμονα
"Καλημέρα." του είπα δειλά και ένιωσα τα μάγουλά μου να καίγονται. Εκείνος νομίζω χαμογέλασε και έφυγε
"Πάμε κυλικείο;" άκουσα την Χριστίνα
"Πήγαινε εσύ. Εγώ θα πάω τουαλέτα και θα έρθω να σε βρω." είπα και μπήκα στο κεντρικό κτήριο
...
Αφού έπλυνα τα χέρια μου, πήγα να ανοίξω την πόρτα και βγαίνοντας έπεσα πάνω σε κάποιον.
"Χίλια συγνώμη" είπα βιαστικά, ενώ κοίταξα σε ποιον έπεσα
"Πρέπει να σταματήσουμε να βρισκόμαστε έτσι δεσποινίς Αθανασιάδη." είπε ο γνωστός καθηγητής
"Κύριε το φταίξιμο είναι όλο δικό μου." είπα προσπαθώντας να μην δείξω την ντροπή μου
"Δεν πειράζει." μου είπε ενώ με κοιτούσε στα μάτια και κρατούσε το χέρι μου
Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από τα δικά του. Ήταν μαγευτικά.
"Πρέπει να φύγω." είπα μετά από λίγη ώρα και το μετάνιωσα αμέσως
"Φυσικά" μου είπε και άφησε το χέρι μου, μάλλον λίγο λυπημένος
Έτσι έφυγα.
YOU ARE READING
Δεν Γίνεται
Teen Fiction❗ON HOLD UNTILL MORE CHAPTERS ARE FINISHED ❗ Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα δυνατό, μαγικό και καταστροφικό. _______ Μαρία: όμορφη, ψηλή με μακρυά μαλλιά και σαγινευτικά μάτια. Μια δεκαεννιάχρονη φοιτήτρια αρχιτεκτονικής. Φίλιππος: ψηλός, γυμνασμένος...
