Pamuk Şekerli Kurabiye'm [ChanBaek]

1

" Hocam! Lütfen! Eşimi değiştirin. Park Chanyeol ile ödev eşi olmak istemiyorum "

" Kim Baekhyun! Sen ne zaman insanları söylentilere uyarak yadırgar oldun?! Kendine çeki düzen ver! "

" A-ama An- "

" Okuldayken bana anne deme demiştim. Ben burada senin hocanım. Şimdi dersine gir! "

Ben Kim Baekhyun üniversitede 4.sınıf 1. yarımı okuyorum. 22 yaşındayım ve okul başkanıyım.
Ah ve çok sevdiğim(!) annem.
7Kim Kyungsoo. Evdeyken bana zarar gelecek diye korkan, okuldayken yanına bir adım daha yaklaşmamı istemeyen kişi. İyiliğimi mi istiyor? Yoksa kötülülüğümü mü? Şahsen ben bunları düşünerek kafayı yedim.
Babam Kim Jongin. Beni en iyi anlayan o sanırım. Tanrım anneme nasıl katlanıyor bu adam?

Park Chanyeol ile ödev eşi olmakta neyin nesiydi?
Hem de bir ay!
Pamuk şekerli kurabiyeler aşkına!

Tamam. Sakin ol Baekhyun. Sen Kim Baekhyun'sun. 1 ay dayan. Sonra onu görmek zorunda değilsin.

Kendimi biraz olsun teselli ettikten sonra anneme kötü bakışlarımı yollayarak sınıfa ilerledim.
Evet başka bir konu daha.
Chanyeol ile aynı sınıftayız.
Arghhh!!
Lanet girsin!

En arkada olan sırama Luhan'ın yanına oturdum.

" Babanı ikna edebildin mi? "

" Babam? "

Evet bir küçük konu daha. Annemi -yani babamı- sinir etmek için ona anne diyorum.

" Ah. Yani annen. İkna oldu mu? "

" Sence Lulu? Tanrım 1 ay boyunca ne yapacağım ben! "

" Hey! Hemen kötü düşünme. Biz hep dedikodulara bakıyoruz. Belki onunla iyi anlaşırsın "

" Sen de mi Lulu? "

Umutsuzlukla kafamı sıraya koydum. Ve o sırada Chanyeol'un sınıfa girmesi bir oldum Sırasına oturmasına izin vermeden sıramdan kalkarak yolunu kestim.

" Konuşmamız gerek "

" T-ta-tamam "

Bu dev yoda neden kekeliyordu ki? Ve Tanrım o kızarmışmıydı? Şu an kahkahalar ile gülebilirdim, fakat konuşmamız gerekiyordu.

Yanımdaki dev yoda ile beraber bahçeye çıktım. Boş bor çardağa ilerleyerek oturdum. Okul bahçesi küçük olsa bile 3 çardağı sığdırabilmişlerdi.

" Konuya direk gireceğim. Biliyorsun, edebiyat dersinde ödev eşiyiz. 1 ay boyunca. Ne kadar an-HOCAMIZI eş değiştirmek için ikna etmeye çalışsamda malesef "

" B-ben ö-ödevin hepsini yaparım ve ikimiz de yaptık d-derim. Sorun değil. Benimle çalışmak istememeni anlıyorum "

Üzgünce başını eğmişti. Ve sanırım biraz fazla kırdım onu. Elimi omzuna koydum ve gülümsedim.

" Üzgünüm. Biraz ileri gittim. Ödevi ikimizde yapacağız. Şimdi bana telefon numaranı ver ki sana ulaşabileyim "

Başını kaldırarak şaşkınca yüzüme bakmış sonra o da benim gibi gülmüştü.
Benim gibi mi dedim? Boş verin. Pamuk şekerli kurabiyeler aşkına! O çok gülerken hem güzel hem yakışıklı!

Telefonuma numarasını kaydettikten sonra ayağa kalktım.

" Ödev hakkında konuşmak için seni arayacağım. Sonra görüşürüz "

Cevap vermesini beklemeden okulun içine girdim. Sınıfa girerken yüzümde değişik bir gülümseme vardı.
Okulu, okuldaki dedikoduları, insanların ve öğrencilerin canı cehenneme!
Park Chanyeol.
Senin yanındayım.
Pamuk şekerli kurabiyeler üstüne yemin ederim.