Pamuk Şekerli Kurabiye'm [ChanBaek]

4

Bugün hafta sonu olduğu için eve gitmemeye karar vermiştim. Daha doğrusu Bayan Park ve Yoora noona tarafından rehin edilmiştim. Sabahtan beri bana yedirmedikleri bir şey kalmamıştı.

Chanyeol yaklaşık 10 dakika önce film bulmak için gitmiş bana da 'odamda bekleyebilirsin' demişti.

Duvar renkleri mavi üzerinde değişik yazılar olan bir odaydı. Bizim dilimizde yazılan tek cümle.

Her zaman diğer insanlardan farklı biriydim ben.
Her zaman ağlamaya bir adım daha yakın.
Her zaman ölmeye bir adım daha yakın.
Sonum ise yalnızlık olucak.

Duvardaki yazının üstünde elimi gezdirdim. Hissetmek için. Bunları yazarken ne kadar acı çektiğini ne kadar üzüldüğünü hissetmek için.

Arkamda kapı sesi gelince irkilerek döndüm.

" C-chanyeol "

" Sende o dedikodulara inandın değil mi? "

" B-ben as- "

" Söylemene gerek yok. İnandığını, sadece bu ödev için benimle konuştuğunu biliyorum. Sonra benim gibi bir ucube ile takılmak istemeyeceksin "

" SEN UCUBE FALAN DEĞİLSİN! "

Kendime hakim olamayarak bağırdığımda irkildiğini görmüştüm. Normalde bu duruma gülerdim. Bu dev yoda benim gibi puppy ama içinde cazgırlık olan bir puppy'den korkuyor.

" Sen ucube değilsin. Okuldakilere bakma. Bunu düzelteceğim tamam mı? Kendim için değil senin için. Herkes senin nasıl bir mükkemmellikte olduğunu görmeli "

Mükkemmelikte? Utandığımı hissediyordum. Ve şimdi yanaklarım kızaracaktı. Bir umut görmez diye başımı eğdim.

" M-mükkemmel mi? Ben mükkemmel değilim "

" Kendini benim gözümden görsen yanıldığını anlarsın Chanyeol "

" Benim ucube olduğumu düşünmüyorsun yani? "

Başımı iki yana sallayarak, bu eve geldiğimden beri yapmak istediğim şeyi yaptım.

Geniş omuzlu yunan Tanrı'ma sarıldım.

Şaşırdığını kasılmasından anlayabiliyordum. Fakat çok geçmeden o da ellerini belime yerleştirip sarılışıma karşılık verdi.

Biliyorum beni seviyorsun Chanyeol. Ah keşke sevse. Kesin evet derdim o derece.

Sarılmayı bozarak yüzüne baktım ve içten bir şekilde gülümsedim.

" Filmi siktir et. Gidip pamuk şekerli kurabiye yapalım "

~~~

Yoora noona ve Bayan Park alışverişe gittikleri için biz Chanyeol ile beraber kurabiye yapacaktık.Daha doğrusu yapmış, yemek için Chanyeol'un 'suratsız' diye bahsettiği Sehun ile konuşmasını bekliyordum.

Tamam kırılmış olabilirim. Çünkü tamı tamına 1 saattir telefonda da olsa gülüşerek konuşuyorlardı.

Neden biri kalbimi sıkıyor gibi hissediyorum bilmiyorum. Aslında öyle de hissetmiyorum.

Sanki biri pamuk şekerden oluşan kalbimin üstüne su döküyordu.

Nihayet mutfağa giriş yapan Chanyeol ve yüzündeki 'Sehun ile konuştum, şimdi çok iyi hissediyorum' gülümsemesi ile iştahım kaçmıştı.

" Geldim. Hadi yiyelim senin bu mükkemmel kurabiyelerini "

" İstemiyorum "

" Ne? "

" Yemek istemiyorum.Uykum var. Uyuyacağım "

Başka bir şey demeden mutfaktan çıktım.

Bana verdikleri misafir odasına girerek kendimi sırt üstü yatağa attım.

Neden o çocukla konuşuyor ki? Sadece benimle konuşsa olmaz mı? Çok mu bencil olurum böylelikle?

Umrumda değil. Sadece benimle konuşmasını istiyorum.

Yalnız şimdi fark ettim. Ben kurabiyelerimi yemedim.

Yapması için anneme yalvardığım pamuk şekerli kurabiyelerimi, ben Kim Baekhyun yemedim.