Hoofdstuk 10

14 1 1
                                    

Cerissa geeft me een duwtje in mijn rug en ik kom weer bij de echte wereld. Ik zucht.
Laura is nog steeds aan het zeuren maar ik luister nog steeds niet. Ik pak mijn telefoon uit mijn poetstas en zie dat ik wel twintig keer ben gebeld door mijn moeder. 'Eh.. Sorry Lau, ik moet mijn moeder even bellen.' En ik loop snel weg. De telefoon gaat over en mijn moeder zegt: 'Hey Kiek!' 'Hey mama, hoezo had je gebeld?' Vraag ik snel. 'Nou ik wilde vragen of je naar huis kwam..' Zegt ze zacht. 'Ik heb namelijk een nieuw huis gevonden..
Dus we gaan vandaag kijken voor een nieuwe school.' Zegt ze snel. Ik stop met ademen. 'Kiek? Kiara? Hallo?' Vraagt mijn moeder. Ik hang op en laat mijn telefoon vallen. Voor ik het weet ben ik al aan het huilen. Ik zak door mijn voeten heen en zit op de grond. Laura komt snel naar me toe gerent en gaat bij me op de grond zitten. 'Wat is er Kiek? Vertel het me alsjeblieft!' Ik huil nog harder en leun tegen Laura aan. Als ik wat ben gekalmeerd vertel ik het hele verhaal van begin tot eind. Ze is stil en staart me met grote ogen aan. Ik zie dat ze vochtig worden, en er loopt een traan over haar wang heen. Ze begint te snikken en daar gaan we dan.. Samen huilen we. Een minuut.. Twee minuten.. Drie minuten.. Ik hoor op de achtergrond van ons gesnik mijn ringtoon: 'I need you right now, so don't let me, don't let me, don't let me down.'

A little dreamWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu