Asmak istemiştim kendimi umutsuzlukla dolu tüm satırlara, fakat daha anlam veremediğim duygularımın tek tek firar edişini görüyodum benliğimden... Tamda benliğimi kaybetmişken.
Bana dışardan acıyarak bakanlar için fazla acımasızdım aslında ,
Çıkamıyodum şu imge batağından hiçbir tanık yoktu benim mutsuzluğuma bu yüzden korkmaları gerek intihardan, çünkü artık hiçbirşey hissetmemenizin kanıtıdır uçlarına kadar kestiğiniz saçlarınız veya bile bile kanattığnız yaralarınız...
