His Brother

Κεφάλαιο 14

"Adam;" ψέλλισε ο Damien

Αφού του απάντησε κάτι, εκείνος σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο όπου και έκλεισε την πόρτα. Δεν τον ακολούθησα καθώς κατάλαβα πως ήθελε μόνος του να κάνει αυτή τη συζήτηση με τον αδερφό του, κάτι το οποίο και σεβάστηκα.

Είχε περάσει ήδη μια ώρα και ο Damien δεν είχε βγει ακόμα από το δωμάτιο. Τι μπορεί να λένε τόση ώρα;

Τελικά μετά από κανένα μισάωρο άκουσα τη πόρτα να ανοίγει και σηκώθηκα πάνω περιμένοντας με αγωνία να μου πει τι έγινε.

"Λοιπόν;" ρώτησα ανυπόμονα

Εκείνος δεν μου απάντησε παρά ήρθε κοντά μου και με αγκάλιασε σφιχτά.

"Μου είπε ότι με συγχώρεσε." ψιθύρισε χωρίς να το πιστεύει

"Αλήθεια; Αυτό είναι καταπληκτικό!"

"Το ξέρω όμως είπε ότι για να γίνει η σχέση μας όπως ήταν χρειάζεται αρκετός καιρός ακόμη."

"Εντάξει το θετικό πάντως είναι ότι σε συγχώρεσε." του είπα ενθαρρυντικά

"Ναι σίγουρα. Εγώ δεν περίμενα καν να με συγχωρήσει τόσο σύντομα. Και επίσης λογικό το βρίσκω να μη μπορούμε να είμαστε όπως πριν ακόμα."

"Πώς περνάει εκεί στο Λονδίνο;"

"Καλά μου είπε. Στην αρχή ήταν λίγο δύσκολη η προσαρμογή αλλά τώρα συνήθισε."

"Ωραία, χαίρομαι για αυτόν." απάντησα ειλικρινά

"Είπε ότι μπορεί να έρθει σύντομα και θέλει να συναντηθούμε να τα πούμε και από κοντά." μου είπε λίγο αγχωμένα

"Και τι αγχώνεσαι; Τον αδερφό σου θα συναντήσεις."

"Ναι αλλά..."

"Δεν έχει αλλά. Όλα θα πάνε καλά, μην ανησυχείς." είπα καθησυχαστικά

"Το ελπίζω."

~~~

"Μωρό μου ξέρεις τι σκέφτηκα;" μου είπε λίγες μέρες μετά ο Damien

"Τι;" ρώτησα με περιέργεια για το τι θα μου πει

"Να σκέφτηκα αν θέλεις να πάμε ένα ταξιδάκι το επόμενο Σαββατοκύριακο μιας που είναι και η επέτειος μας." μου είπε

"Αχ ναι πολύ θα το ήθελα!" απάντησα με ενθουσιασμό

"Χαίρομαι που το ακούω αυτό. Που θα ήθελες να πάμε;"

"Δεν ξέρω έχεις κάτι στο μυαλό σου;"

"Κάτι έχω." μου απάντησε λακωνικά

"Για πες"

"Όχι λέω να το κρατήσω για έκπληξη."

"Έλα ρε αγάπη μου. Πες μου. Εγώ που σε αγαπώ πολύ;" του είπα ναζιάρικα

"Και εγώ σε αγαπάω μωρό μου αλλά όχι δεν σου λέω."

"Καλά" του είπα κατσούφικα

Εκείνος γέλασε σιγανά και μου έδωσε ένα φιλί το οποίο ξεκίνησε σαν αργό αλλά στην πορεία εξελίχθηκε σε παθιασμένο.

"Σε θέλω." μου ψιθύρισε αισθησιακά στο αυτί

"Και εγώ!" του είπα ρίχνοντας το κεφάλι μου πίσω καθώς φιλούσε το λαιμό μου

Μόλις το άκουσε αυτό με σήκωσε στην αγκαλιά του και ξεκίνησε να βαδίζει με προορισμό το υπνοδωμάτιο μας.

Γεια σας💜 Είδαμε λοιπόν τι ήθελε και ο Adam, αν και πιστεύω ότι ήταν αναμενόμενο. Α και να σας πω ότι το επόμενο δεν σας υπόσχομαι πως θα το συνεχίσω από εκεί που το άφησα,θα δω😉