His Brother

Κεφάλαιο 13

Χτύπησα το κουδούνι και περίμενα με ανυπομονησία να ανοίξει την πόρτα ο Blake.

''Γεια σας!'' είπε χαμογελαστά μόλις την άνοιξε

''Γεια!'' είπαμε συγχρονισμένα με τον Damien

''Εσύ λογικά είσαι ο Damien. Εγώ είμαι ο Blake.'' συστήθηκε στον Damien τείνοντας το χέρι του προς το μέρος του

''Ναι εγώ είμαι. Χάρηκα.'' είπε με ένα κάπως σφιγμένο χαμόγελο ο Damien πιάνοντας το χέρι του

''Παρομοίως.'' απάντησε ο Blake και μας είπε να περάσουμε

~~~

''Λοιπόν πως σου φάνηκε ο Blake;'' ρώτησα τον Damien ενώ γυρίζαμε σπίτι

''Μπορώ να πω ότι τον συμπάθησα πολύ. Και δεν το περίμενα.''

''Πολύ χαίρομαι που το ακούω αυτό.'' του είπα χαμογελαστά και του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο

Η αλήθεια είναι ότι όντως τα πήγαν πολύ καλά μιας και βρήκαν ότι είχαν πολλά κοινά. Αφού όλη την ώρα μιλούσαν μεταξύ τους και εμένα με είχαν αφήσει στην απέξω. Αλλά δεν με πείραξε εφόσον συμπάθησαν ο ένας τον άλλο.

Δυστυχώς όμως ο Blake θα φύγει σε λίγες μέρες κάτι που με στεναχωρεί πολύ μιας και δεν ξέρω πότε θα τον ξαναδώ. Ελπίζω μόνο να είναι πιο σύντομα από την προηγούμενη φορά.

''Ε τι λες;'' άκουσε τον Damien να μου λέει

''Τι είπες αγάπη μου; Δεν σε άκουσα.''

''Λέω θέλεις να πάμε να φάμε έξω;''

''Ναι δεν έχω πρόβλημα.''

''Έχεις κάποια ιδιαίτερη προτίμηση;'' με ρώτησε

''Ιταλικό!'' του απάντησα ενθουσιασμένα

''Εντάξει. Ξέρω το κατάλληλο εστιατόριο.''

Λίγες μέρες αργότερα έφτασε η μέρα της αναχώρησης του Blake. Τον πήγαμε στο αεροδρόμιο και περιμέναμε να ανακοινώσουν την πτήση του.

"Θα μου λείψεις!" του είπα

"Και εμένα μικρή μου." μου είπε και με τράβηξε στην αγκαλιά του

"Να μην κάνουμε να βρέθουμε δυο χρόνια πάλι!"

"Όχι φυσικά! Να κανονίσαμε κιόλας με τον Damien να έρθετε τον επόμενο μήνα."

"Αλήθεια;" αναφώνησα και γύρισα να κοιτάξω τον Damien

Εκείνος ένευσε χαμογελώντας και εγώ έτρεξα προς το μέρος του.

"Ευχαριστώ αγάπη μου!" του είπα και άρχισα να τον φιλάω σε όλο του το πρόσωπο

Εκείνος γέλασε όπως και ο Blake, το γέλιο τους όμως κόπηκε απότομα μόλις ακούστηκε από τα μεγάφωνα ότι η πτήση του Blake φεύγει.

"Αντίο Blake, τα λέμε σε ένα μήνα." του είπα και τον αγκάλιασα για τελευταία φορά

Αφού τον χαιρέτησε και ο Damien έκανε μεταβολή και κατευθύνθηκε προς τον γκισέ όπου γινόταν ο έλεγχος των εισιτηρίων. Λίγο πριν περάσει την πύλη γύρισε και μας κοίταξε  και αφού μας χαιρέτησε για ακόμη μια φορά χάθηκε από το οπτικό μας πεδίο.

"Έφυγε" είπα λυπημένα

"Μην ανησυχείς μωρό μου αφού είπαμε θα πάμε να τον δούμε πολυ σύντομα."

"Εχεις δίκιο." του είπα χαμογελώντας άχνα

"Άντε πάμε τώρα." μου είπε και μου έπιασε το χέρι

Την επόμενη μέρα το απόγευμα ενώ καθόμασταν στο σαλόνι βλέποντας τηλεόραση χτύπησε το κινητό του Damien. Μόλις το πήρε στο χέρι του για να δει ποιος τον καλεί γούρλωσε τα μάτια και κοιτούσε την οθόνη κοκαλωμένος.

"Τι έπαθες;" τον ρώτησα ανήσυχα

Εκείνος δεν μου απάντησε και βρισκόμενος ακόμα σε κατάσταση σοκ έτεινε το κινητό προς το μέρος μου. Με το που είδα το όνομα που αναγραφόταν στην οθόνη είχα και εγώ την ίδια αντίδραση με τον Damien μόνο που επανήλθα πιο γρήγορα.

"Σήκωσε το πριν το κλείσει." του είπα

Ο Damien υπάκουσε σε αυτό που του είπα και αποδέχοντας την κλήση το έβαλε στο αυτί του.

"Adam;" ψέλλισε

Γεια σας👋Τελικά η συνάντηση πήγε μια χαρά, τζάμπα αγχώνοταν η Amelia. Επίσης πήρε ο Adam τηλέφωνο😱 Τι να θέλει άραγε; Θα δούμε στο επόμενο κεφάλαιο μέχρι τότε καληνυχτα🌃