Κεφάλαιο 10

3.4K 272 6
                                    

Οι μέρες περνούσαν μέχρι που έγιναν μήνες. Συνολικά είχαν περάσει τέσσερις μήνες από τότε και τα πράγματα με τον Damien πήγαιναν πολύ καλά. Βέβαια τον Damien όπως είναι φυσικό τον πλημμυρίζει μια στεναχώρια που δεν μιλάει με τον μικρό του αδερφό αλλά προσπαθεί να μην το δείχνει. Εγώ όμως καταλαβαίνω πόσο τον θλίβει αυτή η κατάσταση. Ειδικά όταν μάθαμε ότι ο Adam έφυγε στο Λονδίνο ώστε να μην τύχει να μας συναντήσει-άσχετα που αυτός ισχυρίστηκε στους γονείς του ότι έφυγε λόγω δουλειάς-τον Damien τον πείραξε πολύ.

Όσον αφορά τους γονείς του η αλήθεια είναι ότι το πήραν καλύτερα από ότι περίμενα το γεγονός ότι δεν παντρεύτηκα τον έναν γιο τους επειδή ήμουν ερωτευμένη με τον άλλον. Στην αρχή όπως ήταν αναμενόμενο σοκαρίστηκαν μαθαίνοντας το αλλά μετά συμβιβάστηκαν με αυτό.

Επίσης με τον Damien μένουμε μαζί-και το ξέρω ότι είναι πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο-αλλά όταν έφυγα από το σπίτι που συζούσα με τον Adam δεν είχα που αλλού να πάω και εκείνος προσφέρθηκε να με φιλοξενήσει. Όταν βρήκα όμως ένα διαμέρισμα για να μείνω δεν με άφησε τελικά να φύγω και έτσι από τότε μένουμε μαζί.

Η συγκατοίκηση με τον Damien μου αρέσει πολύ. Είναι πολύ ωραίο να κοιμάσαι και να ξυπνάς πλάι στον άνθρωπο σου. Πιστεύω πως δεν θα το χορτάσω ποτέ αυτό το συναισθήμα.

"Amelia ετοίμασες τα χαρτιά που σου ζήτησα;" με έβγαλε από τις σκέψεις μου η φωνή του αφεντικού μου

"Ναι, ορίστε" του είπα και έτεινα προς το μέρος του το χέρι μου που κρατούσα τα χαρτιά

Μόλις έφυγε από το γραφείο μου ο κύριος Parker-το αφεντικό μου-χτύπησε το κινητό μου.

Το πήρα στα χέρια μου ώστε να δω ποιος με καλεί και προς έκπληξη μου είδα το όνομα του καλύτερου μου φίλου που είχα πολυ καιρό να δω να αναγράφεται στην οθόνη.

"Blake;" αναφώνησα ενθουσιασμένα

"Τι κάνεις μικρή μου; Έχω τόσο καιρό να σε δω. Μου έχεις λείψει!" μου είπε

Με τον Blake είμαστε φίλοι ή καλύτερα κολλητοί από το γυμνάσιο. Δυστυχώς όμως έχουμε χαθεί γιατί μένουμε σε διαφορετικές πολιτείες οπότε βρισκόμαστε πολύ σπάνια. Συγκεκριμένα έχουμε να βρεθούμε  δύο χρόνια από τότε που εκείνος έφυγε από την Νέα Υόρκη μετακομίζοντας στο Σικάγο λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων.

"Και εμένα μου έλειψες πολύ." είπα με νοσταλγία

"Γι'αυτό και εγώ ήρθα να σε δω!" μου είπε χαρούμενα

His BrotherOnde histórias criam vida. Descubra agora