His Brother

Κεφάλαιο 9

''Κοιμήθηκες με τον αδερφό μου;'' ρώτησε νευριασμένος

Δεν πρόλαβα να του απαντήσω γιατί στράφηκε προς το μέρος του Damien.

''Καλά και εσύ ρε μαλάκα σε έβαλα στο σπίτι μου και ως αντάλλαγμα πήδηξες την κοπέλα μου;'' τον ρώτησε εκνευρισμένα και πριν προλάβει να πει τίποτα ο Damien του έδωσε μια μπουνιά στο πρόσωπο

''Adam!'' φώναξα τρομαγμένη αλλά δεν μου έδωσε σημασία

Αντιθέτως σήκωσε το χέρι του ώστε να τον ξαναχτυπήσει αλλά ο Damien τον πρόλαβε αυτή τη φορά.

''Ηρέμησε μικρέ!'' του είπα ο Damien συγκρατώντας τον

''Τι να ηρεμήσω ρε; Πώς να ηρεμήσω μετά από αυτό που έμαθα;'' τον ρώτησε εξοργισμένος

''Adam..'' είπα σιγανά και ακούγοντας με αυτή τη φορά γύρισε το βλέμμα του πάνω μου

''Τι θες;'' μου είπε απότομα

''Α-απλώς ήθελα να σου ζητήσω συγνώμη.'' τραύλισα

''Και τι να την κάνω τώρα τη συγνώμη σου;'' είπε θυμωμένα και με πλησίασε

Εγώ βλέποντας τον να έρχεται κατά πάνω μου τρόμαξα και πισωπάτησα κλείνοντας σφιχτά τα μάτια μου.

''Πίστευες ότι θα σε πλήγωνα;'' άκουσα την πληγωμένη φωνή του και άνοιξα τα μάτια για να τον κοιτάξω

''Ότι και να μου έκανες δεν πρόκειται να σε πλήγωνα. Νόμιζα ότι το ήξερες.'' μου είπε θλιμμένα

''Ναι συγνώμη. Απλώς πανικοβλήθηκα.'' του απάντησα

Εκείνος δεν είπε τίποτα απλώς έκανε αναστροφή και ξεκίνησε να βαδίζει προς την πόρτα. Λίγο πριν βγει όμως γύρισε προς τον Damien.

''Εσύ δεν είσαι πλέον αδερφός μου.'' του είπε κοφτά και ρίχνοντας μου μια τελευταία ματιά έφυγε

Εντωμεταξύ ο Damien από τη στιγμή που άκουσε τα τελευταία λόγια του Adam στεκόταν παγωμένος κοιτώντας το κενό.

Εγώ φταίω για όλα. Αν δεν ήμουν εγώ δεν θα γινόταν αυτό ανάμεσα τους. Πρέπει να φύγω μακριά. Μόνο προβλήματα ξέρω να προκαλώ.

''Συγνώμη'' ψέλλισα βουρκωμένα και έκανα να φύγω

''Πού πας;'' με ρώτησε και μου έπιασε το χέρι

''Φεύγω. Εγώ φταίω για όλα.'' είπα καθώς δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου

''Τι είναι αυτά που λες;''

''Λέω ότι εγώ φταίω που μάλωσες με τον αδερφό σου. Γι' αυτό πρέπει να φύγω μακριά σας.''

''Μην το ξαναπείς αυτό! Θα με αφήσεις και εσύ;''

''Δεν θέλω να σε αφήσω αλλά-''

''Δεν έχει αλλά. Δεν πρόκειται να πας πουθενά, δεν θα χάσω και εσένα.'' μου είπε και με έβαλε στην αγκαλιά του

''Πονάς;'' τον ρώτησα μόλις απομακρυνθήκαμε και ακούμπησα απαλά τα χείλια του που είχαν ξεραμένο αίμα

''Όχι καλά είμαι.''

''Πρέπει να το καθαρίσουμε όμως.'' του είπα και τον τράβηξα προς το μέρος του μπάνιου

Μόλις τελείωσα με την περιποίηση του τραύματος του χάιδεψα το χέρι.

''Πώς είσαι;'' τον ρώτησα τρυφερά

''Καλά είμαι σου είπα.''

''Δεν εννοώ για αυτό.'' είπα δείχνοντας τα χείλια του

''Αα'' είπα άτονα

''Λοιπόν;''

''Δεν είμαι και στα καλύτερα μου αλλά θα το ξεπεράσω.'' μου είπε καθησυχαστικά

''Λυπάμαι πολύ.'' του είπα στεναχωρημένα

Εκείνος χαμογέλασε απαλά και μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο.

''Μην λυπάσαι μωρό μου. Δικό μου είναι το φταίξιμο και το πληρώνω με το χειρότερο τρόπο όμως πότε δεν μετάνιωσα ούτε θα μετανιώσω που σε ερωτεύτηκα. Θέλω να πιστεύω πως κάποια στιγμή θα μπορέσει να με συγχωρέσει ο Adam.''

''Κι εγώ αυτό ελπίζω.''

Γεια σας☺️ Σε αυτό το κεφάλαιο είδαμε την αντίδραση του Adam και όπως ήταν αναμενόμενο θύμωσε με αυτό που έμαθε. Τι λέτε να γίνει από εδώ και πέρα;;