Συμμαθητές

Η εκδικηση

Χτυπηςα την πόρτα του γραφείου.
'Περάστε' άκουσα απο το εσωτερικό του δωματίου
Προχώρησα μεσα, διστακτικά, και κάθισα στην καρέκλα που υπήρχε στον χώρο.
'Λοιπόν Ισιδωρα, καλή μου, θα ηθελα να μου εξηγήσεις τι ακριβώς έγινε. εννοώ, την όλη κατάσταση. Πώς ξεκίνησε, πώς συνεχίστηκε κ.τ.λ.' μου είπε ο ήρεμα διευθυντής.
'Κύριε, εγω δε θελω να αδικήσω κανέναν. Θα μου ηταν πολυ δύσκολο κατι τετοιο. Κι εκτός απο αυτο, έγινε και κατι πολυ περίεργο και δεν θα ηθελα να το αναφέρω. Με σχεςη εμένα' απάντησα εγω.
'Δε θα άδικηςεις κανέναν. Κοιτά, Ισιδωρα. Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις σαν την δίκη δίκη σου. Τα περισσότερα παιδια φοβούνται να ομολογήσουν την αληθεια, διοτι δεν θέλουν να αδικηθεί το άτομο. Όσο για αυτο το προςωπικο θεμα που λες, δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι. Εντάξει;' μου εξήγησε ευγενικά
'Εντάξει... Αρχίζω... Γνωρίζομαι πολυ καλα με τον Μιλτο καθώς και ακόμα καλύτερα με τον Φοίβο. Ομως, η σχεςη μου με τον καθένα ειναι διαφορετική. Τέλος πάντων, δεν θα επικεντρωθώ εδώ. Η αρχή του συμβάντος ηταν η στιγμή λιγο πριν χτυπήσει το κουδούνι. Μιλούσα για λίγη ωρα με τον Μιλτο, ώσπου ήρθε ο Φοιβος και όλα χάλασαν. Τωρα θα νομίζετε ότι εκείνος φταίει. Και ομως δεν ειναι ετσι. Επειδή μεταξύ των δυο τους υπάρχει μια κόντρα, κάθε φορα που συναντιούνται, βγάζουν τον θυμό τους.
'Αυτο το κατάλαβα και με το παραπάνω, Και συγγνώμη για τη διακοπη'
'Συνεχίζω... Αφου εφυγε ο Φοιβος μετά απο λιγο, ο Μιλτος έκανε την "επίθεση" του σε μένα. Νομιζω καταλάβατε βίαια φιλια κ.α.' Ξαφνικά, εμφανίστηκε ο Φοιβος και τον απομάκρυνε χτυπωντας τον. Αυτο συνεχίστηκε μεχρι που τους σταματήσατε εσείς.'
'Κατάλαβα. Χωρίς να θελω να αναμειχθω, φαντάζομαι υπάρχει μια ερωτική σχέση μεταξύ εσένα και του Μιχαϊλίδη (ενα τυχαίο επίθετο που επέλεξα για τον Φοιβο)' μου απάντησε
'Ναι. Αυτο που θελω να πω ειναι, ότι ο Φοιβος δεν έφταιγε. Και πραγματικά, αυτο δεν το λέω για τον λόγο που  αναφέρατε. Ηθελε απλώς να με προστατέψει. Τωρα το τι τιμωρία του αρμόζει δε ξέρω και δε θα ηθελα να εμπλακώ.' Απάντησα αποφασιστικά
'Ισιδώρα. Σε ξέρω χρονια και απο το Γυμνάσιο ακόμα. Δε θα έλεγες ψέμματα και είμαι σίγουρος για αυτο. Ξέρω εγω τι θα κανω με τον καθένα απο αυτούς. Ευχαριστώ παρα πολυ για την εξομολόγηση σου. Μπορεις να επιστρέψεις στην τάξη σου. Εχω ενημερώσει και ετσι δε θα παρεις απουσία.'
'Παρακαλω και ευχαριστώ. Καλημέρα και παλι' είπα κλείνοντας αργά την πόρτα.
Ο Φοιβος με συνόδεψε μεχρι το σπιτι. Γιατι φοβόταν λεει. Έλεος!
'Θελεις να ανέβεις πάνω; Μπορεις να φας κιόλας. Οι γονεις μου θα συμφωνήσουν σίγουρα.' Τον ρώτησα ξεκλειδώνονται την εξώπορτα.
'Παρόλο που εχω κατι δουλειές, δε μπορώ να μην έρθω. Θελω κάθε λεπτό να είμαι δίπλα σου.' Απάντησε φιλούσα με στο λαιμό.
'Σ' αγαπω' μου είπε ενώ η καυτή ανάσα του 'χτυπησε' τους ώμους μου.
Αφου φάγαμε, μου ζήτησε να του εξηγήσω τι έγινε στο γραφείο του λυκειάρχη. Δεν είχα και πολλα να του πω. Πήγαμε στο δωματιο και άρχισα να του μιλάω ασταμάτητα για το θεμα.
'Δηλαδή, δε ξέρουμε ακόμα τι θα γίνει;' Με ρώτησε αφου τελείωσα
'Όχι. Δυστυχώς όχι.' Απάντησα βαριεστημένα.
'Κουρασμένη μου φαίνεσαι. Θες να ξαπλώσουμε;' Μου χαμογελασε πονηρά.
'Αν ειναι μονο να ξαπλώσουμε, ναι...'
'Και ποιος σου είπε κατι τετοιο;'
Αρχισε να με γαργαλάει ενώ με είχε ακινητοποιημένη κρατώντας τα χέρια μου. Γελούσα τοσο πολυ, που ήμουν έτοιμη να κλάψω. Μετά απο λίγα λεπτά, έδειξε εξαντλημένος και ετσι αποφάσισα να του κανω ενα κολπάκι. Οταν πια σταμάτησε, εγω τον έσπρωξα με τα πόδια μου σηκώνοντας τον απο το κρεβατι και ανέβηκα πάνω του. Γαντζωθηκα απο την πλάτη του και άρχισα να τον φιλάω στο μάγουλο. Ξαφνικά, σταμάτησα.
'Γιατι το κανεις αυτο;' Με ρώτησε γεμάτος απορία
'Ποιο;' Ρώτησα ξέροντας ήδη την απαντηση
'Το να "ανάβεις" κάποιον αλλα μετά να σταματας μη ολοκληρώνοντας.'
'Είπαμε δε θελω απο τωρα. Επίσης συμφωνήσαμε να περιμένουμε μεχρι και οι δυο να...' Δε πρόλαβα να ολοκληρώσω και με φιλησε
'Δεν εννοώ αυτο. Ξες ότι σε σέβομαι και με σέβεσε. Θελω να μην μαλώνουμε για ανόητους λογους'
'Μα, ετσι κάνουν τα ζευγαρια'
'Ειμαστε ζευγάρι δηλαδή;' Με ρώτησε περιμένοντας με αγωνία την απαντηση.
'Συγγνώμη, δεν έχεις καταλάβει τίποτα απο όλα αυτά;' Του απάντησα
'Το μονο που κατάλαβα ειναι ότι σε θελω και με θελεις. Σ' αγαπω και μ'αγαπας.'
Πλησίασα το προσωπο μου στο δικό του, αλλα την τελευταία στιγμή τον έσπρωξα στο κρεβατι.
'Το ξανακανες' μου είπε με παράπονο και στεναχώρια
'Περίμενε λιγο' του είπα πονηρά.
Ξάπλωσα δίπλα του και τον φίλησα στο λαιμό ανεβαίνοντας προς τα πάνω.εφτασα στα χείλη του. Τοτε, με φιλησε χωρίς προειδοποίηση και συνεχιςε χωρίς να πάρουμε ανάσα. Του χαμογέλασα γλυκα και χώθηκα στον αγκαλια του, ενώ το κεφάλι μου ηταν τοποθετημένο πάνω στο στήθος του.
Μιλτος' POV
Θα πάρω εκδίκηση απο αυτον τον ηλιθιο τον Φοίβο. Έφυγαν μαζι σημερα απο το σχολειο. Τα πήρα στην αρχη, αλλα ειπα να μην το τραβήξω κι άλλο το σχοινί. Πρεπει ομως να σκεφτώ το κατάλληλο σχέδιο για να παρω αυτή την γαμημενη εκδίκηση που του αξίζει. Κατι θα σκεφτώ μεχρι την άλλη εβδομάδα. Και γιατι λέω την άλλη. Γιατι μου έβαλε αποβολή αυτός ο βλάκας ο λυκειάρχης. Άλλος ηλίθιος και αυτός. Αχ, ρε Ισιδωρα. Μα, τέτοιο κόλλημα;