Συμμαθητές

Τεταρτο Μερος:Εκβιασμος

Μιλτος POV
Απόρρητος αριθμός. Γιατι απόρρητο;
"Παρακαλω;" ρωτάω μισό κοιμισμένος. Ξημερώματα ειναι
"Καλημέρα, Φοιβακο"
"Ε; Ποιος στον διάολο εισαι και περνεις τέτοια ωρα; Και που ξες το όνομα μου;"
"Το όνομα 'Μιλτος' τι σου θυμίζει;"
"Κάποιον ηλιθιο;" απαντάω ειρωνικά
"Μήπως εσυ εισαι ηλίθιος;"
"Μιλτο, τι στο διάολο έγινε; Αν ειναι για την Ισιδωρα πες μου ΤΩΡΑ. Αν δεν ειναι, αϊ χεσου" φωνάζω
"Σαν πολυ δεν βιαζεσε. Πρώτα θελω να μου πεις πώς περνάς στην Αθήνα. Θελω πολυ να μάθω" λεει ειρωνικά
"Πως ξες εσυ για την Αθήνα; Η Ις...;"πήγα να πω αλλα με έκοψε
"Όχι, όχι. Δεν μου το είπε η Ισιδωρα. Μόνος μου το εμαθα."
"Και γιατι θες να μάθεις;"ρωτάω
"Διοτι, σε ειδα στο σουπερμάρκετ χθες και δε νομίζω να κανω λάθος" απαντάει. Εγω πετάγομαι πάνω απο την εκπληξη.
"Κανω;" τον ακούω να λεει
"Όχι δεν εκανες. Τωρα τι θες;"
"Να κάνουμε μια μικρό συμφωνία. Ξες, τίποτα το σημαντικό."
"Συμφωνία; Για ηλιθιο με περνάς;"
"Φοίβο, Φοιβο, Φοιβο, θες να πληγωθείς; Και ειδικότερα, θες να πληγωθεί η Ισιδωρα;"
"Πες μου τι εννοείς και άσε τα υπονοούμενα, Μιλτακο" απάντησα ειρωνικά
"Υπονοούμενα; Καθαρά στο λεω. Εχω φωτογραφίες, Φοιβο"
"Που μπήκα στο σουπερμάρκετ; Και τι μ'αυτο;"
"Η Ισιδώρα θα νομίζει οτι εισαι Αθήνα και δε θα θελα να συνεχίζει να το νομίζει αυτο"
"Εγω ομως θελω και δε θα σε αφήσω να της πεις τίποτα" άρχισα να ξαναφωναζώ
"Αν τις δείξω, θα στεναχωρηθεί Φοιβο. Και δε θα μπορεις να διαψεύσεις τίποτα. Όποτε, θελω να μου κανεις μια χάρη, για να ειμαστε πατσι."
"Τι θες Μιλτο;" Προσπαθώ να ηρεμιςω την φωνή μου
"Δε θα το συζητήσουμε απο το τηλέφωνο αυτο. Θελω να συναντηθούμε το συντομότερο δυνατό" απαντάει πιο σοβαρα
"Αυριο. Σημερα εχω κανονίσει."
"Με την Ισιδωρα, ε;" Ρωτάει ξανα μεσ' την ειρωνία
"Ναι! Και σε παρακαλω, μη με ενοχλήσεις. Αυριο στις 5. Στα Starbucks. Και αντίο!" Κλείνω και ξανα πέφτω στο κρεβατι. Γαμωτο! Την τύχη μου μεσα. Αν το μάθει χάθηκα. Απο την άλλη, τι χάρη θα θελει ο Μιλτος. Να χωρίσω με την Ισιδωρα. Δε νομίζω. Αν ηταν ετσι, απλα θα της έδειχνε τις φωτογραφίες. Να με παγιδέψει μήπως; Αυτο ειναι! Δε με ξέρει καλα. Θα τον παγιδεψω εγω πρώτος. 8 πήγε. Καλύτερα να αρχίζω να ετοιμάζω τα πράγματα. Έστω και με τόσα προβλήματα, τη σημερινή εκπληξη, δε θα μπορέσει να την χαλάσει ο Μιλτος. Ελπίζω τουλάχιστον.
Ισιδώρας POV
Ξυπνητήρι. Θα το πετάξω απο το παράθυρο. Αλλα που να φτάσω ως το παράθυρο. Σηκώνομαι και πάω προς το μπάνιο. Ετοιμάζομαι, πλένονται, ντύνομαι και τρέχω στο δωματιο. Περνώ την τσάντα μου, το κινητό και τα κλειδιά και φευγω. Ο Φοιβος! Πληκτρολογώ τον αριθμό του στην οθόνη και περιμενω.
"Καλημέρα" τον ακούω να λεει γλυκα
"Καλημέρα αγαπη μου" απαντάω
"Ηθελα να σε παρω να δω τι κανεις" του λεω.
"Βαριέμαι μωρό μου. Μου λείπεις"
"Και μένα. Σημερα θα ρθεις;" Ρωτάω
"Αυριο. Μη νομίζεις οτι με ευχαριστεί να ειμαι με το σοι μου εδώ."
"Καλα. Αλλα θελω να με παρεις οταν φτάσεις. Οκ;"
"Αμέσως μωρό μου. Εισαι στο σχολειο;"
"Όχι. Στο δρόμο ειμαι. Α! Και μη ξεχάσεις οτι μου χρωστάς ενα ραντεβού. Τόσες μέρες μόνη ειμαι."
"Εχω μια ιδέα.θα δεις."
"Κλείνω αγαπη"
"Φιλάκια" μου απαντάει και κλείνω.
Αχ ρε Φοίβο