Συμμαθητές

Ξανα ψεμματα;

Φοιβος POV
Πέφτω στο κρεβατι. Δεν εχω σκοπό να ετοιμαστώ. Δεν εχω σκοπό να πάω. Και αυτο γιατι ειπα ψέμματα. Ψέμματα στην κοπέλα μου. Και γιατι; Γιατι θελω το καλο της. Εχω ενα σχέδιο, με το οποίο θα ξεκαθαρίσουν πολλα. Μονο ενα όνομα θα πω: Μιλτος
Ισιδώρας POV
Στην τάξη και βαριέμαι. Τι θα κανω 4 ημέρες; Ο Μιλτος δεν ειναι η καλύτερη λύση για τη μοναξιά μου. Βέβαια θελω εξηγήσεις. Μπορεί να ξέρω το λόγο για την επινόηση της ιστορίας του, αλλα θελω να δω τι θα πει αυτός.
Αυτή τη φορα, τι θα σκαρφιστεί; Επιτέλους, κουδούνι! Περιμενω το τσούρμο παιδιών να βγει απο την τάξη και έπειτα απο λιγο, φεύγω και γω. Πηγαίνω στο κυλικείο. Ενα άγγιγμα στον ώμο μου, με σταματάει. Γυρνάω απότομα και αντικρίζω μια γνωστή φιγούρα
"Γιατι εισαι εδώ; Αν σε βρει κανένας καθηγητής, την έβαψες"
"Μην ανυσηχεις, δε θα με ανακαλύψει κανεις. Ούτως σι άλλως, για λιγο ηρθα. Παρολ' αυτά, σε βλεπω λιγο στεναχωρημένη. Τι γίνεται;"
"Τιποτα το ιδιαίτερο" απαντάω ψυχρά
Αμεσως η έκφραση του αλλάζει.
"Εισαι καλα;" ρωτάει με περιέργεια
"Οπως το πάρει κανεις" λεω με τον ίδιο τόνο οπως πριν
"Θες να το συζητήσουμε; Μετά το σχολειο, ίσως μπορούμε να πάμε για κανα καφεδάκι"
"Ρε Μιλτο, σου ειπα δεν εχω τίποτα!" φωνάζω και τραβάω όλα τα βλέμματα πάνω μου
"Θες να πάμε καπου οι δυο μας; Έστω να μιλήσουμε λιγο"
"Όχι τωρα ομως. Και ουτε μετά το σχολειο, πρεπει να επιστρέψω σπιτι. Το απόγευμα, ομως, μπορώ."
"Ενταξει. Θα περάσω απο το σπιτι σου κατα τις εφτά και μετά πηγαίνουμε όπου θες" Χαμογελάει και απομακρύνεται
Αποφασίζω να επιστρέψω στην τάξη μιας και μου κόπηκε η όρεξη. Μουσική μετά. Ευτυχώς, λιγος χρόνος να χαλαρώσω. Μα, πώς μπορεί να νιώθει τοσο άνετα, ενώ μου εχει πει ψέμματα. Χωρίς να καταλάβω πως περαςε η ωρα, χτυπάει κουδούνι. Αρπάζω την τσάντα και τρέχω προς την έξοδο του σχολείου. Δε θελω να τον συνάντησω. Δεν εχω όρεξη για παρεούλες μαζι του. Θα τα πουμε μια και καλή το απογευματάκι. Κατα φτάνω στο σπιτι λαχανιασμένη. Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μεσα με ορμή. Βγάζω τα παπούτσια μου και τη ζακέτα και ξαπλώνω στον καναπέ. Μετά απο 5 λεπτά, έρχεται κοντα μου η μάνα μου
"Έτοιμο το φαγητό. Θα ρθεις να φάμε;" Ρωτάει και μου χαϊδεύει τα μαλλιά.
"Οκ! Περίμενε λιγο να κανω ενα γρήγορο ντουζ και έρχομαι"
Ανεβαίνω πάνω και μπαίνω στο μπάνιο. Ξεντυνομαι και αφου μπαινω στη ντουζιέρα, αφήνω το ζεστό νερό να κυλήσει πάνω μου. Χαλαρωτικη αίσθηση. Το τηλέφωνο μου δονείται. Τυλίγω μια πετσέτα στο σώμα και μια στα μαλλιά μου και βγαίνω απο μεσα. Παίρνω το κινητό και βλεπω τη φωτογραφία του Φοίβου στην οθόνη.
"Έφτασες;" Ρωτάω ανήσυχη
"Αφου σου μιλάω ρε χαζό. Στο αεροπλάνο δεν μπορεις να επικοινωνείς μέσω κινητού"
"Καλα, εξυπνάκια." απαντάω ειρωνικά
"Στο σχολειο όλα καλα; Σε πείραξε κανένας; Και συγκεκριμένα ο Μιλτος;"
"Οχι. Μου λείπεις ομως γαμωτο!"
"Θα ρθεις να φάμε;" ακούγεται η μάνα μου
"Ναι σε λιγο. Μιλάω στο τηλέφωνο τωρα!" φωνάζω ώστε να με ακούσει
"Σορρυ, αλλα πρεπει να φάω. Φιλάκια" λεω ενώ εχω επιστρέψει στο τηλέφωνο
"Καλα... Αλλα θα σε ξαναπάρω το βραδυ γιατι πρεπει να κανω κατι πολυ σημαντικό" απάντησε και σταμάτησε τη συνομιλία μας
Ανοιγω την ντουλάπα και βάζω κατι πρόχειρο. Κατεβαίνω στην κουζίνα, κάθομαι στην καρέκλα και αρχίζω να χλαπακιαζω.
"Ποιο σιγά παιδι μου." Απαντάει ο μπαμπάς μου ενώ με παρακολουθεί να τρώω σαν το γουρούνι
"Ασ' το το παιδι, αγαπη μου" λεει η μαμά μου
"Καλα λεει η μαμά. Άσε με εμένα, ειμαι στην ανάπτυξη. Πρεπει να τρώω καλα!"
"Τέλος πάντων. Χθες που έμεινες δεσποινίς μου;" ρώτησε ο μπαμπάς μου
"Στον Φοίβο, δε σας ειπα;"
"Καλο αγόρι ο Φοιβος; Φίλος ή κατι παραπάνω; Και αν ειναι κατι παραπάνω, να μου τα πεις όλα!" μπαίνει στη συζήτηση η μάνα μου
"Εεε! Πολυ αέρα δεν πήρατε; Εγω ρωτάω. Λοιπόν, κοριτσάκι μου, ειναι καλο παιδι;"
"Το καλύτερο!" Απαντάω και χαμογελάω
"Να μου τον γνωρίσεις. Και αν σου κάνει τίποτα, να ρθεις σε μένα και θα τον κανονίσω εγω!" λεει γλυκα και με αγκαλιάζει.
"Ειναι το πιο γλυκό αγόρι. Μην ανυσηχεις, τίποτα δεν θα συμβεί" απαντάω και τον φιλάω στο μάγουλο
"Εγω ανεβαίνω πάνω, γιατι πρεπει να διαβάσω. Το απόγευμα θα πάω βόλτα με εναν φιλο μου και πρεπει να προλάβω." ξαναλέω καθώς βγαίνω απο την αγκαλια του
"Με τον Φοίβο;" Ρωτάει η μαμά μου
"Όχι. Με εναν φιλο σου ειπα. Ο Φοιβος λείπει σε ταξιδι. Πήγε Αθήνα για κατι οικογενειακά θέματα. Τέλος πάντων, πηγαίνω πάνω"
Μετά απο 1 ωρα
Τελείωσα και με τα μαθήματα και πια, ειμαι ξαπλωμένη προςπαθωντας να κοιμηθώ. Τι θα γίνει με τη φιλια μου με τον Μιλτο; Δε μπορώ να ειμαι φίλη με εναν που και θα με γουστάρει αλλα και θα επηννοει ψέμματα για να με απομακρύνει απο το αγόρι μου. Σιγά σιγά κλείνω τα μάτια μου.
Μιλτος POV
Στέκομαι στην ουρά των Starbucks περιμένοντας την σειρά μου. Το τρίτο στάδιο του σχεδίου μου ειναι έτοιμο. Ξέρω ότι εχει ρωτήσει τον Φοίβο για αυτα που της ειπα και εχει μάθει την αληθεια. Δεν με πειραζει. Εκει βασιζόμουνα απο την αρχή. Και το καλύτερο ειναι ότι ο Φοιβος θα λείψει. Εχω τις πηγές μου και εγω και το έμαθα. Θα την πάω καπου μακριά απο όλους και όλα. Δε θελω να πάμε καπου συνηθισμένα. Στο δάσος κοντα εδώ θα πάμε. Ξέρω τι θα μου πει. Αλλα οπως ειπα, τα εχω σχεδιάσει ΟΛΑ