Uzay Gözlü Kız

Bölüm 10 "Gülümse"

#Bölüme geçmeden söylemek istedim.Lütfen yorum yapın arkadaşlar hikaye hakkında ki fikirlerinizi merak ediyorum >///<
Bu arada bana aşkito'm oyunundan ulaşmak isteyenler için adım 'stamina' ^^

Hayırlı Bayramlar!💙 #

"Sayıklıyordun"

Bütün kanımın vücumdan çekildiğini hissettim.O an zaman durdu...Buraya kadar mıydı?Bu sırrı sakladığım onca yılın sonu şuan mıydı?Bana bakan bu grimsi gözler miydi sonum?

Sertçe yutkundum,anlımdan terler akarken korkarak sordum,

"N-ne de-dedim?"

"Tam duymadım ama.."

"Ne duydun?!" diye tekrardan hiddetlice sorduğumda kaşlarını çattı.

"Anne ben senin kızınım...Ve tam emin olmasam da 'ucube' tarzında bir kelime dedin"

Gözlerimi kapattım ve derin bir nefes çektim.

"Ne gördün?"

Gözlerimi ona çevirdim,

"Seni ilgilendirmez"

İlk kez sorgulamadı.Sadece sustu.Alay etmesini beklerken,

"Anlatmak istersen...Dinlerim." dedi ve tekrardan yatağına döndü.

Aklıma gözlerim gelince hızla saate döndüm.Bu sefer hayat benden yanaydı.Sadece 2 saat geçmişti.Lensler hâlâ gözlerimde olmalıydı.Castiel'e baktım.Uyuyor gibiydi.

Ayağa kalkıp banyoya ilerledim ve kapıyı kapattım.

Tutamadım gözyaşlarımı.Elimle ağzımı kapattım ses çıkmasın diye.Dizlerimin üzerine çöküp sarsılarak ağlamaya başladım....Nasıl bir lanetti sahip olduğum hayat?

Neden hiç o pembe sevimli anılara sahip değildim?Neden normal bir çocuk gibi o adına anne demek zorunda olduğum beni ıssız yollarda terk eden kadınla alış verişe gitmemiş ya da bu olaylara göz yuman baba denen adamla neden gezmemiştim?

Ben çocuk değil miydim?Benim bir kalbim yok muydu?Sadece insanlar mı üzülebilirdi?

Akan gözyaşlarımı sildim elimin tersiyle.Sabah lenslerimin eriyebileceği düşüncesiyle lenslerimi yeniledim.Nasıl olsa kaç saat uyuyacaktım ki?2?En fazla 3...

Ruhsuzca soğuk anılarımı paylaştığım yatağıma geri döndüm...

###

Sabah istemediğim ışınlar sayesinde gözlerimi açma durumunda kaldım.3 saatlik uykumun da sonuna gelmiş bulunuyorduk.Bugün kamp için hazırlanmış olan sınıflardan birine gidilecekti.Sıkıntıyla gözlerim tavanda dolaşırken duyduğum sesle irkildim.

"Kalk ve hazırlan.Revire gidiyorsun"

Castiel'e döndüm.Gözlerimi belerterek baktım.

"Ne reviri?"

"Dün, gece olduğu için revire gitmedik.Hem yarana baktırıcaz hemde bayılma nedenine."

"Yaram çok ciddi birşey değil.Abartıyorsun."

"Herneyse.Sen benimle ilgilenirken ateşi azdı.Öyle bıraksam birşey olmaz demedin"

Dedi gözlerini devirerek.Merak etmeye başlamıştım...Şu an hangi Castiel ile konuşuyordum.Neredeydi o alaycı adam?Bu ilgili olan kişi kimdi?

Beni kolumdan tutup yavaşça kaldırdı,

"Sen giyin.Ben birazdan gelicem."

O odadan çıkarken bende üzerime,bana yapışıp sırtımı acıtmayacak bir elbise seçip giyindim.Birkaç dakika sonra hazırdım.Tabii ki revire gitmeyecektim!Doğruca o sınıf gibi yapılan yere girip arkalarda bir sıraya yerleştim.