Uzay Gözlü Kız

Bölüm 14 "Yangın"

#Arkadaşlar Forumda bir karışıklık oldu son sözü Medusa söyledi sanmışlar son sözü Castiel söyledi 😅 #

(Hatırlatma)

"Benim yüzümden değil mi?" (Medusa)

"Evet.Senin yüzünden." (Castiel)

Kız belki biraz rahatlatmasını bekliyordu genç adamın ama onun bu açık sözlülüğü onu biraz sinirlendirmişti.Ta ki cümlesini devam ettirene kadar,

"Buraya geldiğimizden beri seninle aynı yerde uyuyorum...Sanırım...Varlığına alıştım." (Castiel)

#Daha açıklayıcı olsun diye yanlarına kimin hangi cümleyi söylediğini yazdım :'D #

Bu cümlenin karşısında ne diyeceğimi bilemedim.Susmalımıydım?Belki...Ama şuan konuşma zamanı değil miydi?Evet...

Güldüm...

"Merak etme.Bende senden farksız değilim.Önceleri zaten pek uyumazdım ama şimdi...o iki üç saatlik uykuyu arar oldum."

O da güldü...

Ve yine sessizlik...

Şezlonglar birbirine çok yakındı dolayısıyla biz de çok yakındık.Öyle ki kendi kalp sesim dışında onun ritmik kalp sesini de duyabiliyordum.

Huzursuzca kıpırdanarak iyice yerleşmeye çalıştım.Geçmişimi örtüler ardında bırakmışken ortaya dökmeyi pek istemiyordum ama...Kendimi rahatlamış hissediyordum ve bunu da göz ardı edemezdim...

Başımı hafifçe Castiele çevirdiğim de boynun da 'Buradayım!' diye bağıran dövme dikkatimi çekti...

İnce detayları olan neredeyse boynunu kaplayan ve ortasın da logo tarzı bir şeye yer vermiş olan bir dövmeydi bu.İstemsizce parmaklarım havaya kalktı.Dövmenin üzerinde dolaştırdım parmaklarımı..Parmak uçlarımın altında ki derinin gerildiğini hissedebiliyordum.Belki de kızmıştı ama sesini çıkarmıyordu...

"Dövmen..."

Ağzımı araladığım da söyleyebildiğim tek kelime buydu.Çünkü dövme gerçekten dikkatimi çekmiş hatta hoşuma bile gitmişti...Hem kendisi güzeldi hemde...Castiel'e bambaşka bir hava katıyordu.

"Aslına bakarsan...Babamın isteğiyle yaptırdım."

Kaşlarım havaya kalktı,

"Bildiğim daha doğrusu duyduğum kadarıyla ebeveynler böyle şeylere karşı oluyorlarmış?"

"Açıkçası bende bilmiyorum.16 yaşıma girdiğimde bana bu logo gibi olan dövmeyi yaptırmamı söyledi...Logo'nun tam olarak ne olduğunu yada neye ait olduğunu bilmiyorum ama çok hoşuma gitmeyince çevresine böyle detaylar yaptırttım...Öyle yani.Bir hikayesi yok aslında"

Dövmeyi biraz daha incelediğim de içimde garip bir his oluşsa da onu def ettim.

"Ailen var...Ne güzel"

Yüzüme etiket gibi yapışmış olan o buruk gülümsemem oturdu gene suratıma.

"Senin yok mu?" dedi.Sesinde ki tınıyı çözebilmiş değildim ama tuhaftı.

"Evet var...Ucubeliğimi öğrendikten sonra beni ıssız bir yola terk eden bir annem ve olanlara göz yuman bir babam var."

Castiel'e baktığım da suratında ki dehşet ifade kitap gibi yazılacak cinstendi.Öylesine netti ki.Bu haline neşeden yoksun bir şekilde güldüm,

"Aslında biliyor musun?Sen çok şanslısın.Hayatın boyunca sevilmişsin."

"Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?"