Wicked Games( Μεταφραση στα Ελληνικα)

Άνοδος και πτώση

"Χαρούμενη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, μωρό μου!" Φώναξε ο Zayn, τραντάζοντας με για να ξυπνήσω.

Μούγκρισα μέσα στο μαξιλάρι μου, πρώτον επειδή δεν ήθελα να σηκωθώ, δεύτερον γιατί με άγγιξε εκεί που ήταν η χειρότερη μελανιά μου.

"Έλα τώρα σήκω τεμπέλα." 

"Πώς μπήκες στο δωμάτιο μου;" Τον ρώτησα γελώντας.

"Έχω κλειδί για να ελέγχω όλες τις πόρτες αυτού του σπιτιού άρα μην σκεφτείς ότι μπορείς να κρυφτείς."

Απλά με κοίταξε επίμονα.

"Πλάκα κάνω." Με πείραξε. "Την άφησες ορθάνοιχτη. Υποθέτω ότι ήσουν πολύ κουρασμένη εχθές το βράδυ." 

"Δεν έκανα κάτι εχθές το βράδυ." 

"Έχεις ακούσει ποτέ κάτι για τον σαρκασμό, Ari;"

"Ω, συγγνώμη." 

"Δεν είναι ανάγκη να απολογείσαι." Γέλασε. "Τώρα σήκω."

"Γιατί;"

"Θα σε βγάλω έξω."

"Zayn εγώ π-" 

"Δεν είναι κάτι μεγάλο. Απλά μια βόλτα στο πάρκο."  Εξήγησε. "Ξέρω πόσο πολύ το μισείς όταν σου δείχνω τόσο μεγάλη προσοχή οπότε αυτή η ημέρα θα είναι απλή." 

"Σε ευχαριστώ." Χαμογέλασα, τεντώνοντας τα πόδια μου πάνω στο κρεβάτι. 

"Δεν κάνει κρύο αλλά ούτε και ζέστη οπότε αν φορέσεις μια λεπτή ζακέτα θα είναι μια χαρά." 

"Εντάξει."

"Θες να σου μαγειρέψω πρωινό;"

"Όχι δεν πεινάω πολύ." Μουρμούρισα τις τελευταίες λέξεις, πηγαίνοντας προ; το μπάνιο.

"Χρειάζεσαι βοήθεια;" Ρώτησε.

"Τι; Όχι;" 

"Φαίνεσαι σαν να χρειάζεσαι βοήθεια." Έγνεψε, σπρώχνοντας με προς το μπάνιο.

---

Ένα μπάνιο και έναν καβγά αργότερα, ήμασταν στο πάρκο. Αφού ο Zayn με 'βοήθησε' με το μπάνιο μου, μου έφτιαξε πρωινό το οποίο δεν ήθελα. Προσβλήθηκε και αρχίσαμε να φωνάζουμε ο ένας στον άλλον. Δεν έχει νόημα τώρα. 

"Είναι ήσυχα εδώ." Με ξεκόλλησε από την ονειροπόληση μου. "Πολύ ήσυχα και ήρεμα." 

"Ναι." 

"Δεν είμαι ποτέ γύρω από αυτού του είδους το περιβάλλον. Μόνο όταν είμαι με τα αγόρια εννοείτε." 

Βασικά λέει ότι εγώ είμαι ο λόγος που δεν είναι ποτέ ήρεμος. Νευρίασα τόσο πολύ μαζί του και δεν τον ήθελα γύρω μου.