NEDEN BEN?

*GERÇELER*

MULTİMEDYA: SAVAŞ

Uyandığımda bir odadaydım.Ama odada hiç bir şey yoktu.Kafam hala çok ağrıyordu .Bende ne istediklerini anlayamıyordum.Ayağa kalkıp kapıyı bulmaya çalıştım oda karanlık olduğu için önümü göremiyordum.

Sonunda kapıyı bulunca vurmaya başladım"çıkarın beni buradan"diye bağırdım ama hiç ses gelmedi.Sonunda kapı açıldı ve iri cüsseli bir adam beni bileğimden tuttu ve sürüklemeye başladı"bırak beni"dedim ama adam beni duymamış gibi davranıyordu.

Beni bi odaya sokup yere fırlattı tam önümde son model spor ayakkabılar vardı bu ayakkabıların sahibine bakmak için kafamı yukarı kaldırdım ve o an şoka girdim.Savaş karşımda duruyordu.

"Sen"dedim sesim o kadar kısık çıkmıştıki"evet ben"dedi alaycı bir ses tonuyla."Benden ne istiyorsun şerefsiz"diye bağırdım.Savaş eğilip iki yanağımı sertçe sıkmaya başladı."Benimle düzgün konuşacaksın anladınmı beni aptal"dedi ve yanaklarımı bıraktı.

"Benden ne istiyorsun ben sana ne yaptım"dedim gözlerini gözlerimden ayırmayarak"bunu sonradan öğreneceksin"dedi ve adamalarına dönüp"gidin diyer kızı getirin"diye emir verdi.Beş dakika sonra adamlar geldi ve yanlarındaki Cemre'ydi.Allah'ım bunlar bizden ne istiyorlardı.

"Cemre"dedim ama Cemre beni duymadı."Ona ne yaptınız"diye bağırdım."Merak etme birazdan geçer"sesin sahibine baktığımda Nur karşımda sırıtarak duruyordu.

"Adı pislik"dedim bağırarak.Nur saç diplerimden tutup çekmeye başladı.Bağırmamak için dişlerimi bastırıyordum."Bana bak sürtük seni gebertmeden kes şu sesini anladınmı beni"dedi ve saçlarımı bıraktı."Savaş"evet artık herkes burada olduğuna göre işimize başlayabiliriz"dedi ve Nur'a dönerek"parti hazır mı"diye sordu Nur"evet her şey hazır başlayabiliriz"dedi ve sustular.

Ne işler çevirdiklerini hiç anlamıyordum.Bi an önce buradan kurtulup eve kavuşmayı istiyordum.Kapı tarafına baktığımda orada kimse yoktu.Bu kaçmam için çok iyi bir fırsattı.Onlara baktığımda konuşmaya dalmışlardı.Ayaklandım ve son gücümle koşmaya başladım.

"Kız kaçıyor"diye adamlardan biri bağırdı.Bu kadar hızlı koştuğuma inanamıyordum.O kadar çok koşmuştumki ama önüme ne bi kapı ne de bir merdiven çıktı.Hala koşuyordum ama artık koşacak bir yerim kalmamıştı.Çünkü karşımda sadece bir duvar vardı.Arkama döndüğümde Savaş sırıtarak yanıma geliyordu.

"Ne o benden kurtulabileceğinimi sandın"dedi"ya nolur bırak beni"artık gözyaşlarımı tutamıyordum.Savaş bileklerimden tutup sertçe çekiştirmeye başladı."Bırak"dedim ellerimi onun elinden kurtarmaya çalıştım ama ne yazıkki başaramadım.

"Bana bak eğer bidaha kaçmaya kalkışırsan bu yaptığına pişman olursun anladınmı beni."diye bağırdı.Bağırınca bileğimi daha çok bastırdı.Geldiğimiz odaya geri döndüğümüzde odada sadece Nur ile Cemre vardı.Nur"umarım buradan kaçış olmayacağını anlamıştırsın"dedi sırıtarak.Elimde olsa Nur'u gebertirdim ama elimde değildi.

Savaş bileğimi bıraktığında mosmor olmuştu.Savaş ve Nur dışarı çıkıp kapıyı kilitlediler.Cemre'ye döndüğümde hala kendinde olmadığını gördüm.Hemen yanına gidip"Cemre kendine gel iyi misin?"diye sordum.Cemre"Su ne olur buradan gidelim"dedi ağlamaklı bir ses tonuyla.

"Cemre canım sakin ol en kısa zamanda buradan kurtulacağız"dedim.Aslında buradan nasıl kurtulacağımızı bende bilmiyordum sadece Cemre'yi sakinleştirmek için öyle söylemişti.En az bir saattir ne gelen var ne de giden.Annem ve kardeşimi düşünüyordum acaba eve dönmüşlermidir.Dönmüş olsalar bile annem beni evde göremeyince soluğu poliste almıştır.