Meeting My First Love

Chapter 4: The Way He Makes Me Feel

Chapter 4: The Way He Makes Me Feel

Tuluyan nang umalis si Autumn kaya napatingin ako kay Mia nang nakapokerface. Lumapit ako sa kanya at mabuti nalang di ako tinuklaw.

"Hey Mia. Next time mag- iingat ka sa mga pinagsasabi mo. You should also know your limitations."

Tama. Also. Hindi lang naman kasi siya ang nagkamali. I just noticed it earlier. Umirap lang siya sa akin at nagsimula nang maglakad palayo.

Kukunin ko na sana ang handbook ko pero hinila na ako ni Que. She's also holding the handbook at talagang nakafocus siya rito. Que's mad so I better shut up.

"Sa susunod wag ka nang maghanap ng gulo kasi late na tayo. Kung hindi ako naging chismosa kanina, I wouldn't have known na may kaaway ka na pala."

I just stayed silent. Masamang sign kapag galit si Madam Que. I wanted to point out my reasons why I totally went coocoo earlier pero now that I'm thinking 'bout it, parang wala naman sa tamang desisyon ang ginawa ko kanina. If only I was thinking earlier, none of this is going to happen.

Sumilip si Que sa room which was now closed. May glass kasi sa itaas kaya nakuha niyang makasilip. Mukhang nakarating na nga kami. She's nervous of us being late. Sino namang hindi 'di ba? I just picked out a fight tapos late pa.

"Let's talk about your little cat fight earlier. As of now, I need valuable reasons. Kuha?" She's on with it sa kanyang dominating tone. Ganyan talaga si Que.

"Roger that."

Pagkapasok ng pagkapasok pa lang namin ng room, bumungad sa amin ang mga tingin ng maraming estudyante. They were standing while holding their bags. At bago pa makalingon ang busy na professor sa harap, hinila ko na si Que at nagblend-in sa mga taong nakatayo. Yep, I just saved us from creating a lie.

Hinanap ng mga mata ko ang dalawa ko pang sissy and they were also standing, holding their bags, and waving at me - probably to get my attention. Sa isang iglap para kaming nagteleport dahil nakarating na kami sa pwesto nila. As expected, nagtatanong sila kung bakit kami natagalan. Que just explained everything she witnessed at hindi na ako nagsalita pa. I roamed my eyes around at napatitig sa apat na pigurang kakapasok lang ng pinto. I stiffened pero isinawalang-bahala nalang iyon.

"Anong meron?" tanong ko habang kinukuha ang handbook sa maitim na backpack.

"Seating arrangement."

Nagkatinginan kaming apat na parang end of the world na. We were always separated when it comes to seating arragement. Lalo na kung in alphabetical order.

Nagsimula nang tumawag ng mga pangalan ang professor. Kabado kaming tatlo at taimtim na humihiling na sana'y magkatabi kaming apat.

"De Leon, Que Baby."

Napatingin si Que sa amin. Wala na kaming nagawa nang umupo siya sa ikalawang column sa first row. They were twenty chairs all in all - may apat na columns at limang rows. Sa mga even columns ay girls at sa odd naman ay mga boys. As a result, magkatabi ang opposite genders.

"Elfaro, Gio Drixen."

Napaawang ang bibig ko nang makitang naglalakad papuntang harap si Mr. Jerk. Yup. The one I slapped earlier. Shet lang. Buti nalang hindi kami nagkatabi. They were now seatmates with Que.

Nagpatuloy ang professor sa pagtawag ng mga pangalan. Kabadong-kabado kaming tatlo. Paniguradong magkakahiwalay kami.

"Lentoin, Jameson Saf."