AnnaPerenna Denemeler

13.)Yara

Muhakkak ki,her birimizin yaralari var.Küçüklü büyüklü,morlu yeşermişli...Kimimizin bacağında,kimizin kolunda,kimimizin alnında...Ve hepimizde ortak olan,her birimizde aynı yerde olan yaralar da var.O yaralar ruhumuzda;geçemeyecek kadar içimize işlenmiş olan ruhumuzda...
Yaraları sevip sevmemek konusunda hep kararsız kalmışımdır ben.Ama daha çok seviyorum gibi.Çünkü yaralarıma bakınca canımın acıdığı o günleri hatırlıyorum,o anlar geliyor gözlerimin önüne.Sakın o anılardan pişmanlık duyduğumu düsünmeyin.Acısıyla kötüsüyle,yarasıyla beresiyle yaşamış olduğum her anı iyi ki yaşamışım diyorum.Yaşadığım her an ozel geliyor bana.Ve bu yüzden o özel anlarin üzerimde ve ruhumda bıraktığı yaraları seviyorum ben.Bedenimdeki yaralara dokununca acı değil farkli bi duygu doluyor yüreğime.Böyle bir tebessüm yerleşiyor suratıma,eskiyi düşünürken buluyorum kendimi bir anda.
Ruhumdaki yaraları göremesem de,hissetmek yetiyor bana.Bazen bir şarkı,bir söz,bir fotoğraf ruhumdaki yaraları uyandırıyor,onlara 'ben burdayım' diye çığlık attiriyor.Ruhumdaki yaralar bedenimdeki gibi yüzüme tebessüm yerlestirmiyor.Bazen hüzün,bazense hüzünden de fazlasını yaşatıyor.Aradan zaman geçmesine ragmen bazi yaraların acısı hiç dinmiyor.Ama dedim ya,ne kadar canımı yaksa da,ne kadar beni tebessüm ettirse de bu benim hayatım,benim deneyimlerim;güzel şeyleri yaşadığım kadar kötü anlari da yaşamak zorundayım.Hayat bu,gercekler bu.İnsan olmamızın özü bu.Ve biz ne yaparsak yapalım yaralarımızı ömur boyu taşımak zorundayız.Bizler yaralarımız olmadan geçmişi olmayan bir "hiç"sayiliriz.Yaralarımız bize ne kadar aci verse de onları sevmek ve onlarla yüzleşmek zorundayız.Şimdi yaralarınıza dokunun ve benim gibi tebessüm edin.Dokunamadiginiz o en özel yaralarınıza da güzel bir şarkı açın,eski günlerden konuşup biraz olsun dertleşin.