Saniyeler içinde gelir azrail dibinize. O an belki çok mutlusunuzdur, ya da çok mutsuz....Birden alır azrail canınızı, hiçbir acı hissetmezsiniz. Önünüzden beyaz bir perde geçer, nefesiniz kesilir. Ruhunuz ayrılır bedeninizden; gider, çok uzaklara gider... Bedeninden kaçar gibi gider... Artık bedeniniz cansız bir et yığınından ibarettir.
Ölümün ne zaman geleceğini hiçbir zaman bilemeyiz. Sabah nefes alan bedenimizi akşam ölüme teslim edebiliriz. Hiçbir şeyden haberimiz yokken vurulabilir, yaşamaya devam edemeyeceğimizi anlayıp intihar edebiliriz. Sevdiklerimizle gülerken, bir gün onlara giden acı haberimizle onları bir başına,gözyaşları içinde bırakabiliriz. Ölebiliriz... Dünyaya çivi çakamayız ki... Zamanı geldiğinde belki dünyaya sessizce, belkide çığlıklar içinde gözlerimizi kapayabiliriz. Ruhumuzu Tanrı'ya teslim eder, fani dünyadan göçeriz. Biz insaoğlu, gözümüzü açtığımız bu dünyaya, kapatacağımızıda biliriz.
Nefesimiz kesilip dünyadan göçtüğümüzde yanımızda hiçbir şeyimizi götürmeyiz. Ne bir kolye, ne bir insan alırız yanımıza. Sevdiğimizi sevmediğimizi bırakır yapayalnız gideriz. Peki sorsam size "Ölümden korkar mısın?"diye, ne cevap verirsiniz bana?Her şeyi bırakıp gitmek, ne zordur aslında... Biz insanoğlu korkar mıyız ölümden?Ben cevabını düşündüm, bulamadım.Siz de düşünün biraz, ölümün bizlere yakın olduğunu aklınızda çıkarmadan, düşünün...
YENİ BÖLÜMÜ DE KONUYU DA UMARIM BEĞENİRSİNİZ.SORUMUN CEVABINI BEKLİYORUM.YANDA PAYLAŞTIĞIM ŞARKIYLA DİNLEMENİZİ TAVSİYE EDERİM.KEYİFLİ OKUMALAR...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AnnaPerenna Denemeler
Não FicçãoBize verilen sürenin sonuna gelmeden,zamanı doya doya yaşamamız gerek.Bu hayata bir kere geleceğimize göre bu dünyanın tadını alamadan ölmek büyük bir aptallıktan başka bir şey olamaz herhalde...
