KUMA

41.

Bir bölüm önce önerdiğim şarkıyı okurken dinleyebilirsiniz .

Hüseyin Cebişci - Gidenlerin ardından .

KIRK BİRİNCİ BÖLÜM

Ölüm.

Dört kelime tek hece .

Bebeklerim ,Dalya hiçbirini görememek .

Bunlar başıma gelir miydi ? Şuradan bir doktor çıkıp 'başınız sağolsun ' der miydi ?

Üstümdeki damatlıkta , bembeyaz gömleğimde Dalya'nın kanı vardı , bebeklerimizin kanı vardı .

Karşıdan bayan doktor çıkıp geldiğinde yanımıza gelip yaklaştı .

"Bu zamanlar çok kritik hayatı riski devam ediyor ama maalesef bebekleri kaybettik  " dediğinde doktor erkek olsaydı şimdiye onun ağzından çıkan kelimeleri yumruğumla yedirebilirdim .

Bebeklerim yoktu Dalya uyansa ne diyecekti . Bebeklerimiz hayalini süslediğimiz en fazla üç ay sonra kucaklarımıza alacağımız bebeklerimiz yoktu . Birinin adını bile düşünmüştük eğer biri kız olursa Hale koyacaktık , Dalya seçmişti meleklerin hurisi .

Gözümden bir damla yaş akıp gömleğime düştüğünde ,hıçkırarak ağlamak istiyordum . Elimin tersi ile göz yaşımı silip doktora baktım.

"Karımı görmek istiyorum " dediğimde "ama efendim- " diyen doktora bağırarak "karımı görmek istiyorum "dedim .

Başını salladığında bir oda gösterip üstüme hastane kıyafetlerinden verdi .

Odaya girdiğimde yüzü beyazlamış dudakları morarmış melekler gibi yatan karımı gördüm.

Gidip yatağın yanına oturdum.

" Uyan sevgilim .Seni şimdiden özledim , düğünümüz daha bitmedi . Seninle karşılıklı oynayamadık bile . "

"Sensiz güneşim doğmuyor , gecem gündüzüm olmuyor , sensiz tam olamıyorum ben , tamamlanamıyorum eksik kalıyorum , çünkü seni senin tahmin edemeyeceğin kadar çok seviyorum "

"Yine öper misin  defalarca boynumdan , sinirlensem sarılıp yatıştırır mısın , ben hep buradayım diye elimi tutar mısın sevgilim "
Derin bir nefes çekip devam ettim .

"Sen burada mısın ki bakıyorum yoksun , sağıma bakıyorum yoksun , soluma bakıyorum yoksun , sen hiç yoksun birazcık bile "

"Ama olacaksın sevgilim iyileşeceksin yine beni sabah öpücüklerine boğacaksın , sinirlendiğimde dudakların  ile lafımı keseceksin  "

"Yine çok konuştum değil mi sevgilim , gidiyorum özle beni çünkü ben seni her nefes alışımda özlüyorum özleyeceğim " .

Tam gidecekken elimin sıkılması ile kalbimin buzluğu çözüldü , kalbim yeniden atmaya başladı . Yeniden nefes aldığımı hissettim. Çünkü Dalya bana geri dönmüştü . Elimi sıkıp buradayım demek istemişti .

"Döndün bana geri döndün " diyerek bağırdığımda hemen dışarı çıkıp doktora seslendim .

"Abi yengem iyi mi ne oldu " diyerek ağlamış gözleri ile yanıma gelen kız kardeşime gerçek bir gülümseme sundum .

"Elimi sıktı beni duydu " dediğimde gülümsedi ama bu gerçek bir gülümseme değildi .Onun da ne düşündüğünü biliyordum . Bebeklerimiz . Uyandığında nasıl bir tepki verecekti .

Anneler ile çocuklarının çok özel bir bağı olduğunu duymuştum bir yerde , onları doğmadan hissedebilmek .

Sıkıntı ile yüzümü sıvazlayıp camdan Dalya'ya baktım.

Doktor içeriden çıktığında hemen yanına koştum.

"Nasıl iyi mi "

"Tepki vermesi iyiye işaret sizi duymuş bu geceyi rahatlıkla atlatsın yarın yavaştan kendine gelir diye düşünüyorum " dediğinde sevinçten ne yapacağımı şaşırdım .

Başımı sallayıp camın önüne geldim , ve Dalya'ya bakmayı sürdürdüm.

Benim kadınım pes etmezdi .

----

Dalya'dan

Çitler ile dolanmış bahçemizde kızlarım ve oğlum ile evcilik oynuyorduk . Evin içine girip bebeklerime kurabiye yapmaya koyuldum.

Kurabiyeleri tabaklara koyup bahçeye doğru yürüdüm .

"Hale  Hira Hakan neredesiniz " diye bağırdığımda ses gelmedi .

Bahçeyi alt üst ettiğimde hiç kimseyi bulamamıştım. Karşıdan el ele gelen üçüzlerimi gördüğümde derin bir nefes aldım.

"Neredeydiniz " diye gülümsediğimde Hale cevap verdi .

"Gidiyoruz anne "

"Hayır hayır nereye gitmeyin " diye yalvardığımda oğlum öne çıkıp "ben kardeşlerimi korurum anne merak etme " diyerek uzaklaşmaya başladılar .

Hayır hayır gidemezlerdi .

Burnuma gelen iğrenç kokular ile gözlerimi beyaz bir tavanı görerek açtım.

Neredeydim ben .

Sağıma baktığımda gözlerinin altında oluşan morluklar dağılmış saç ve kanlı gömlek ile yatan Baler'i gördüm .

Anılar kesik kesik gözümde canlandığında başımı iki yana delirmiş gibi salladım olmazdı değil mi kabusum gerçek olamazdı .

Baler uyandığımı gördüğünde hemen yanıma gelip alnımdan öptü heyecanlı sesi ile "beni bırakmayacağını biliyordum sevgilim " dedi .

"Bebeklerim , bebeklerim nerede " dediğimde bana öyle bir baktı ki kalbime binlerce bıçağın saplandığını hissettim .

'Bebeklerim ' diye bağırdığımda şey hatırladığım şey hemşirenin koluma iğne vurduğu idi .

----

Final yapma diyenler oluyor ama çok özür dilerim aklımda ki tek şey finalin yaklaştığı daha çok yazmaya devam edersem kitabın gidişatını bozmuş olacağım .

Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin sizleri seviyorum 💕