KUMA

42.

Korku .

Gözlerimi açmamaya neden olan , açmamaya sürükleyen tek şey korkum idi .

Eğer açarsam bebeklerimin gitmesinden korkuyordum. Birinin çıkıp bebeklerinizi kaybettiniz demesinden korkuyordum.

Gözlerimi açtığımda tek gördüğüm şey koluma serum bağlayan hemşireydi .

" Bebeğim " dediğimde dilimle dudaklarımı ıslatıp kuru kuru öksürdüm.

Hemşire beni farkettiğinde hemen işini bırakıp yanıma geldi .

"İyi misiniz " dediğinde "bebeğim " dedim .

"Bebeğim iyi mi " dediğimde vereceği cevaptan ölesiye korkuyordum.

"Üzgünüm ama bebeğinizi-" lafının devamını dinlemeden bağırdım . İçimdeki Ateş sönmüyordu.

"Sus" diyerek elimdeki serumu çıkarmaya çalıştım.

"Sus lafının devamını getirme benim bebeğim ölmedi anladın mı "

Elimi karnıma koyup bebeklerimi hissetmeye çalıştım. Yok olduklarını biliyordum, ama kabul etmek istemiyordum.

Hem onlar beni bırakmazlardı ki , hangi bebek annesini bırakırdı . Bensiz yolunu bulamazdı korkarlardı bebeklerim .

Odaya Baler girdiğinde düz düz ona baktım , kimseyi duymak görmek istemiyordum. Bebeklerim artık yoktu onlarsız bir hayat .

"Sevgilim " diyerek yanıma gelen Baler'e elimi öne doğru uzatarak aramıza engel koymaya çalıştım.

"Gelme , gidin çıkın hepiniz rahat bırakın beni " dediğimde Baler'in gözlerinde ki acı hayal kırıklığı ,benimde kalbimi acıtsada bir şey yapamazdım.

Benim küçük kalbimde çok yara almıştı . Bir annenin bebeklerini kaybetmesinden kötü ne olabilirdi ki bu dünyada .

"Dalya iyi değisin lütfen konuşalım "

"Konuşmak istemiyorum sizi görmek istemiyorum yalnız kalmak istiyorum bunu anlamak bu kadar zor mu " diyerek olağan gücümle bağırdığımda , ağır ağır başını sallayıp odadan çıktı .

Elimi karnım koyup hıçkırıklarımı serbest bıraktım. Ve içimden fısıldadım.

"Özür dilerim bebeklerim , sizleri koruyamadım çok özür dilerim "

💎💎💎💎

Bir insan susuz yaşardı , veya az bir yemek ile yaşınabilirdi değil mi ?

Peki kalp acısıyla nasıl yaşanırdı ?

İşte bu sorunun cevabı yoktu , hayatıma hiç bir şey olmamış gibi devam edemezdim ben bunu yapamazdım .

Hastaneden üç daha kaldıktan sonra taburcu olmuştum , taburcu olalı bir gün olmuştu .

Bu bir gün içerisinde ne Baler ile konuşmuş nede her gün  benimle konuşmaya yanıma gelen Zeyno ve Hazal ile konuşuyordum.

Dün bir ara Dilan bile gelmişti , onunla bile konuşamamıştım.

Ölüyor gibi hissetmem nedendi ? Onları çok benimsediğimden mi ?

Yataktan kalkıp aşağıya ineceğim zaman ilerideki  beşik takıldı gözüme , bir tane pembe renginde.

Baler bu beşiği aldığında bebeklerimizin üçüz olduğunu bilmiyorduk, ve o kız bebek istediği için pembe beşik almıştı.

Gözümden düşen bir damla yaşı silip ayaklandım.

Bu evdeki herşey bana onları hayırlatacak içimi parçalayacaktı . Baler bile.

Aşağıya indiğimde Baler Ali ve Zeyno konuşuyordu . Zeyno,

"Abi bence yengemin psikolojik bir yardım alması gerek "  dediğinde Baler eli ile yüzünü sıvazlayıp "kabul etmez ki " dedi .

"Zeyno'ya katılıyorum abi başka türlü olmaz tanıdık psikolog  arkadaşım var ona götürelim " dediğinde merdivenin son basamağınıda inip araya girdim .

"Bence yardım alması gereken kişi sizsiniz benim bebeklerim öldü -Baler'e bakıp - sen ne kadar sakinsin " diye bağırdığımda sakin olmak adına gözlerini yumdu . Geri açtığında yanıma gelip elimden tuttu .

"Lütfen sakin ol sadece bunun senin için yararlı olabileceğine-"

"Benim için yararlı olmayacak , benim için yararlı olacak tek şey bebeklerimin geri gelmesi ama bu da imkansız anlıyor musun çünkü onlar gitti " başlarda bağıran sesim git gide kısıldığında Baler beni kendine çekip sımsıkı sarıldı . Sarılmadım ellerim havada kaldı , sadece kokusunu içime doya doya çektim çünkü bundan sonra bu kokuyu hissedemeyecektim .

----

Baler'den

Kokusunu sımsıkı içime çektim , öyle bir kokuydu ki bana tüm yapılan kötülükleri unutturabilirdi .

"Hadi biraz dinlen " diyerek Zeyno'ya yukarı çıkarması için işaret ettim.

Yukarı çıktıklarında Ali'nin karşısına oturdum.

"Ne yapacaksın abi "

"Dediğim gibi yardım istemiyor , başka şekiller de halletmemiz gerek "

"Benim aklıma bir fikir geliyor ama bu onu daha çok üzer mi " kaşlarımı kaldırıp "hemen söyle " dedim .

"Onu yetiştirme yurduna götüreceğiz orada ki çoçukları görsün anne babalarının olmayışını , onları bırakanların olduğunu veya ailelerinin öldüğünü ama yine de nasıl ayakta kaldıklarını görsün " dediğinde bu fikir aklıma yatmıştı . En azından denemeye değerdi .

"Şimdi sıra bize bunu yapan şerefsizde Ali bana en kısa zamanda onu buluyorsun , bebeklerimin kanı Dalya'nın gözyaşları yerde kalmayacak ."

----

#Sizce Dalya'yı kim vurdu ?

Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin sizleri seviyorum 😇