Yapılır Mı Bu Be

227 11 3
                                    

6 yıllık bir sevgilim vardı, karşı binamızda oturuyordu. Onu özlediğim her zaman balkona çıkıp görebilmek bu dünyanın en güzel hissi idi. Beni kimse böyle güzel sevemezdi ya da öyle sandım avuç içlerimi öperdi. Saat sabahın 5'i, telefonum çalardı."balkona çık". Çıkardım, aşağıda birsürü balonla durduğunu görürdüm. Ama görseniz, nasıl mutluluktur bu. Kimse sesimi duymasin diye kıkır kıkır gülerdim. Onların ailesi çok kalabalıktı, benimse annemden başka kimsem yoktu. Ailesi kendileri gibi insanlar isterdi. Tatile İzmir'e gittiğimde ayrılmıştık. 8 ay geçti. Ben döndüm. Hiçbir şeyden haberim yok."evlenmiş". 6 ay olmuş.. benden 2 ay sonra. Yıkıldım. Ölürüm sandım ölmedim süründüm. Karşı binamız, onların evi olmuş. Tekrar İzmire döndüm 1.5 yıl daha geçti. Hala burdalar, acı çekiyorum. Ama çok tuhaf, hiç konuşmuyorlar. O hep balkonda oturuyor, kadın gezmelerden geliyor. Saat sabah 5 hala balkonda, öylece bizim balkona bakıyor. Ard arda sigaralar yakıyor ,onu izlediğimden habersiz... bir ses geliyor "babaa.. Beni bir şey ısırdı " " kızımmm " diye sarılıyor. Öyle bir ağlıyorum ki o an, buralara yazılacak gibi değil. Tek kişilik koltukta ağlayarak uyuyakaliyorum.. sabah oluyor,dersim var. Erkenden kalkıp şiş gözlerle garaja iniyorum. Onlar da garajda.. başımdan kaynar sular dökülüyor. Kızı yanıma geliyor. "Baba bak, ablanın ne güzel saçları varmış değil mi".. diyor. " bu saçları koklayarak uyudu zamanında baban"..diyemiyorum. göz göze geliyoruz,arabaya binip gidiyorum. Akşam oluyor, eve gidesim yok.. " eve gider kafayı vurup yatarim " diyorum, kendimce. Markete giriyorum, Allah belasını versin bu semtin, yine onlar. "Cemre, bana bak" diye bağırıyor, şok oluyorum. Bana diyor.. " ya babaa.." diye bir ses. Kızına adımı koymuş. Tam olarak burada kalbim çürüyor.. eve geliyorum saatlerce günlerce boş boş oturuyorum. 1 hafta sonra taşınıyorum. Eve talip olabiliriz diye biri arıyor emlakçıyla görüşüyorlar, yönlendirmemle. İmza işlerini hallederken adını görüyorum "Ömer öztürk".. emlakçıya soruyorum, "neden kiralamışlar?" " bacım bir adam eşya falan koymayacağim, burası benim yuvam olacak sadece dedi, anlamadim ama" ağlamıyorum.. ölmüyorum.. yaşayacağım, yapabilirim. Yalnız öleceğim.. lütfen öleyim.. dayanamıyorum..

YAK AGA YAK..! Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin