YAK AGA YAK..!

BABA

O zamanlar 8 yaşındaydım babamı çok seviyordum, hemde çok. Onunla beraber hep gezerdim asla babamın yanından ayrılmazdım. Hatırlıyorumda birgün anasınıfına gitmek için saatim gelmişti ben gitmek istemediğim için babamın boynuna sıkıcı sarılıp uyumuştum, kendimi o kadar güvende hissediyordum ki kimse bana hiç bişey yapamaz kafasındaydım. Aradan bir yıl geçti beni okula bırakmıştı. Babam beni öyle öpmüştü ki sanki bi daha beni hiç öpmeyecek gibi, sonra gitmişti. Okul çıkış  zamanı gelince herkesin babası annesi gelmişti ben hala bekliyorum yok, etrafada bakıyorum yok, arabasını da bir yerde göremedim. Annem öğretmenimini aramış öğretmenim beni eve bıraktı, öğretmenime sordum babam neden beni almadı diye, “çok uzun bir işi çıkmış,” dedi, sonra arabasından inip annemin yanına gittim, annem ağlıyordu nedenini de bilmiyordum alelacele evden çıktı evde de komşumuz vardı ben ve kardeşime bakmak için, o da ağlıyordu ben hala durumun farkında değildim. Aradan bir gün geçti nerdeyse tüm akrabalarımız evimizin önüne gelmişti, kuzenlerim falan hemen herkes ağlıyordu, bir ben ağlamıyordum neden ağlıyorsun diye sorduğumda hep geçiştirdiler. Sonra annem kuzenlerimi herhalde uyarmış sakın camdan bakmasın diye dışarda ne olduğunuda bilmiyordum bakmak istedim, kaçtım kuzenlerimden, kalabalık vardı ve birşey taşıyorlardı içinde biri vardı, annem kardeşimi tutmuş ağlıyordu, anne onlar kimi taşıyor dedim. Babanı dediler ben istemsizce baba diye bağırdım yüksek sesle, sonra onu bir arabanın arkasına koydular canım babam gözlerimin önünden gidiyordu, koştum peşinden, çok koştum yetişemedim, sadece ağladım…

Beni almaya gelirken kaza yaptığını yıllar sonra öğrendim. Seni çok seviyorum canım babacığım mekanın cennet olsun….