Bir kış günün kar yağışında sevdim seni.
Ayaklarım izlerim karda kaybolana kadar bekledim seni.
Kayboluyordu izler.
Karlar kapatıyordu izleri...
Sevgim seni beklememe engel değildi.
Ama sevgim güçlendikçe bekleme oranım artıyordu.
İzler kaybolsa da,
Karda yürümem gerekiyordu...
Sonra hatırladım ki bir kış gününde yine seni sevdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UÇURUM KENARINDA (tamamlandı.)
Poesia"Yaşatan yaşattığını yaşardı."diye ekledi minik kız,içinde fırtınalar koparken,boşluğa bakan gözleriyle...
