Umut sanki alışkanlıktı.
Her gün güneşin doğacağını,
Her gün yaşıyacağımızı,biliyor gibi...
Ağladığımızda;gülmeye çalıştık.
Ama hep bekledik.
Sanırım o kelimeye "umut"deniliyordu.
Ya umudu olmayan?
Her gün yaşıyordu,ama içinde belkiler vardı.
Her gün ölüyordu,ama içinde çünküler vardı.
Ama her gün yaşıyordu
Bilmiyordu ki?
Kaderin her gün ona umut sunduğunu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UÇURUM KENARINDA (tamamlandı.)
Poesía"Yaşatan yaşattığını yaşardı."diye ekledi minik kız,içinde fırtınalar koparken,boşluğa bakan gözleriyle...
