Sen benim kalbimle,beynimin savaştığı tek şeysin.Kalbimde adın,aklımda sen.Bir yönde gurur var.Bir yönde ise aşk var.Hangisi gururlu?Hangisi aşık?Gururlu aşık mı?Yoksa aşkı için gururunu öldüren mi?Aklımda anılarımız boy gösterirken,kalbim bir kez daha kırılıyor,yıpranıyor.Senin olmayışından...
Yolda seni görsem kalbimden beynime uçuşan kelebekler beynimde intihar ediyorlar.Kalp senin için atarken beynim o an sadece senin olmayışını hatırlatıyor.Söylesene!Hangisi gururlu?Hangisi aşık?Kalp ister affetmeyi eğer kırılmamış olsaydı...Akıl unutmak ister eğer seni düşünmeseydi...Aklım ve kalbimin savaşı senin olmayışından...Sen varken kalbimin ve senin sesin dışında başka ses duymazdım.Şimdi ise içimde oluşan gürültü;orkestraya uyum sağlayamayan bir nota gibi.Rahat edici,oldukça gürültücü...Şimdi ise yoksun.Ne kalbim ne de beynim alışamıyorlar yokluğuna.Beynimde yaşattıkların vardı.Kalbim ise seni cam parçalarının ardına saklıyor,sanki gözükmeyecekmişsin gibi...İçimde burukluğa şimdi dönüp bakıyorum da bu ''iç savaşa''beyaz bayrak kaldırabiliyorum sadece.Gücüm ancak buna yetiyor.''Sevmiyorum''desem kalp razı değil,''seviyorum''desem ikisi de razı değil...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UÇURUM KENARINDA (tamamlandı.)
Poesía"Yaşatan yaşattığını yaşardı."diye ekledi minik kız,içinde fırtınalar koparken,boşluğa bakan gözleriyle...
