Nasıl oldu, ne zaman oldu hiçbir fikrim yok. Uyanmama rağmen hala açamadığım gözlerime, camdan süzülen güneşin göz kapaklarıma vurmasına ve baş ağrısına daha fazla dayanamayarak açtım gözlerimi. En son ne zaman böyle yumuşak bir yatakta uyandığımı hatırlamıyorum Başucumda Lavin vardı. Koltukta uyuya kalmış. Tabi yine o deli yatış tarzıyla. Çocukluğumdan beri hayranım şu kızın yatma şekline.
Lavin benim çocukluk arkadaşım. Aynı zamanda tek dostum, sırdaşım. Ben tek başımayken o kadar çılgın değildim, ama Lavinleyken korkun bizden... Aynı mahallede oturuyorduk. İkimizin aileleri de öyle çok yükseklerde değildi. ne fakirdik ne de zengin. Sonra nasıl oldu bilmem babam işinde çok ilerledi ve birden kendimizi yüksek sosyetenin içinde bulduk. Aşırı bir zenginliğimiz olmuştu aniden. Sonra tabi ev aldık ve taşındık. Bu yüzden artık Lavinle görüşemiyorduk. Ama yine de durur muyuz? Evden kaçıp kaçıp oyun oynadığımız parkta buluşuyorduk. Benim ailem nedense Lavinle görüşmemi yasakladı. Zengin ailelerin çocuklarıyla tanıştırdılar beni. Ama onları istemiyordum. Hepsi fazla kibardı ve sanki dokunsan kırılacak modundaydılar. Ben Lavin'i istiyordum... Lavin'in de beni istediğine emindim. Onun da ailesi pek de iyi sayılmazdı doğrusu. Lavin'e iyi davranmıyorlardı. Her fırsatta aşağılayıp bağırıyorlardı. Tamam Lavin'in uslu bir çocuk olduğu da söylenemez ama ne biliyim işte. Fazla sertler Lavin'e karşı. Lavin'in bir de erkek kardeşi var ona hiç öyle davrandıklarını görmedim.
