o an gözlerimden bir damla yaş süzülüverdi. nasıl olur da bir anne kızını dövmekten beter ederken, arkadaşı soğuk davrandığı için bile özür dileyebiliyor ki. dayanamadım yine atladım lavin'in boynuna. feci sıkıyordum, lavin'den yine bir çığlık koptu. ne olduğunu anlayamadım. lavin'in kolu kanıyordu. şok olmuştum. aniden 'ne oldu sana?' diye bağırdım.
"boş ver derin"
"nasıl boş ver lavin kolun kanıyor!"
"bir şeyim yok dedim derin! rahat bırak beni!"
dedi ve oturduğumuz banktan kalktı. gömleğinin konu kan içindeydi. lavin'in önüne geçtim ve gitmesini engelledim. kalbim sanki göğüs kafesime sığmıyor gibiydi.
"lavin yeter artık anlatsana"
"peki tamam anlatıcam" dedi ve eski yerimize oturduk.
"kolunu aç lavin!"
"olmaz!"
"sana aç dedim yoksa gıdıklarım seni!"
-çocuk aklı işte! ne zaman birimiz çok kötü olsa gıdıklamakla tehdit ederdik birbirimizi. sonra dayanamaz kahkahalara boğulurduk!-
"derin! anlatıcam ama sakin olacaksın. bana söz ver tamam mı ?"
"tamam söz! hadi aç şu kolunu!"
lavin gömleğinin kolunu sıyırdı ve onu o halde görünce dayanamayıp birden çığlık attım. her tarafı kandı kolunun. parkın yanında bir çeşme vardı. kolunu yıkadık. kanın çıktığı yeri görünce şok oldum. kolunda el izi vardı ve kabarmıştı. el izinin olduğu yer hem kabarık hem de bazı yerleri kanıyordu.
"arkadaşım... bunu sana kim yaptı?"
bir süre durdu ve yüzüme baktı ardından "annem" diyince şoka girdim. "neden böyle bir şey yaptı?"dedim. sustu. durmadan ardı ardına yaşlar boşalıyordu gözlerinden. sanki göz yaşları lavin'den bağımsız bir şekilde akıyordu.
"bir şey yapmayacağına dair söz verecek misin bana?"
"lavin!!!"
"annenin yüzünden!"
--bu söz bir tokat gibi inmişti yüreğime. gözlerim karardı, başım döndü sonra... Neden anneler? anneler olmasa olmazmıyd ki acaba? daha iyi gitmez miydi her şey? bütün anneler böyle miydi? anne ne demek ki? anne sevmez mi? sevdirmez mi kendini? neden anne? neden?--
