Sır Kapısı

Bölüm 2-Seren ile Tanışıyorum

Servisteydim.Okula doğru gidiyordum.Koltukta otururken yanıma siyah saçlı,yeşil gözlü,beyaz tenli,pembe çerçeveli gözlük takan bir kız geldi.Bana sorular sormaya başladı:

-Merhaba.Adın ne?

-Defne.

-Memnun oldum Defne,bende Seren.Hangi okula gidiyorsun ve sınıfın ne?

-Özel Kız Lisesine gidiyorum.Sınıfım 11/A.

-Ah,demek aynı sınıfta olcaz.Peki tatlım,sınıfta görüşürüz.

-Görüşürüz.

Ah,sonunda gitti.Sinir oldum o kıza.Çok havalanıyor,kendini birşey zannediyor.Ayrıca neden bana TATLIM dedi?O kızla aramızın pek iyi geçmeyeceğini düşünüyorum.

Okulun demir kapısını ittim ve bahçeye gittim.Okulun bahçesi büyüktü,basketbol potaları ve bir tane voleybol filesi vardı
.Koridora gittiğimde rahat bir nefes aldım.Koridor karmaşık değildi,her şey kolayca bulunuyordu.Pek zorluk çekmeyecektim anlaşılan.İkinci kata çıktığımda sınıfımı gördüm.İçeri girdim.Okulun ilk günü olmasına karşın sınıf çok gürültülü sayılmazdı.Tam boş bir sıraya geçicektim ki,olduğum yerde kaldım.Seren'i gördüm!Üstelik benimle aynı sırada oturmak istiyordu!Bu olmazdı,olamazdı.Ona yalnızca:

-Öğretmen gelince ikimiz içinde uygun bir yer ayarlar,diye bir cevap verebildim.

Sonunda içeri kibar,tatlı yüzlü,kırmızı kareli gömlek ve kot pantolon giyen bir hoca girdi.İlk olarak hoca kendini tanıttı,daha sonra öğrenciler.Ben kendimi tanıtırken,en sevdiğim kankam olarak dondurma demedim,bir arkadaşımın ismini söyledim.Eğer dondurma deseydim,herkes bana gülerdi.Daha okulun ilk günü herkese rezil olmak istemezdim herhalde!

Teneffüs zili çaldı.Seren'e:

-Benimle gelir misin?Seninle konuşmam gerek.

- Peki.

Okulun önündeki çınarın altında konuştuk:

-Bak Seren,ben düşündüğün gibi bir kız değilim.Birinin benimle uğraşmasından hoşlanmam.Lütfen benimle uğraşmayı bırak.Gidip başkasıyla uğraşabilirsin.

O anda bana şu cevabı verdi:

-Olmaz canım

-Nedenmiş o?Nedenini söyle.

-Peki.Çünkü sen bi aptalsın!

Onu dedi ve benim karnıma hızlı bir tekme attı.Gerçekten öyle bir tekme attı ki yere yığıldım.Kalkmadan önce herkesin bana bakıcağını düşünmüştüm ama kalktığımda yanımda Seren'den başka birinin olmadığını fark ettim.Bana hayret ve endişe ile bakıyordu .Bende ona 'Canım,işte bana bunu yaparsan başına kötü şeyler geleceğini söylemiştim!' cümlesini ifade eden bir bakışla baktım.

Eğer yanımda başkaları toplansaydı Seren'e asla bu bakış ile bakmazdım.Zaten ona yalnız olduğumu ifade etmek için bu bakışla baktım.

Yerden kalktım.Bu durumu İlkokul 2'ye giden bir öğrenci gibi ağlayıp nöbetçi öğretmene anlatmayacaktım.Hatta kimseye anlatmayacaktım.Anneme ve babama bile.Kot pantolonlu öğretmenime bile.Kankam dondurmaya bile anlatmayacaktım.

* * *

-Ah,bu durum için özür dilerim Defne.Ben,bi anda kendimi kontrol edemedim.

-Seni affediyorum.Yalnız,bunu hocaya söyleme.İşte o zaman kızgın olabilirim!

Zil sesi duyuldu.Sınıfa girdim.Seren'le yan yana oturuyordum fakat bunu eskisi kadar önemsemiyorum.Aslında onunla tam olarak küs sayılmayız,sadece o benimle fazla uğraşıyor.

O anda hoca sınıfa girdi.Masasına oturup konuşmaya başladı:

-Çocuklar,bugün sizden bir hikaye yazmanızı istiyorum.Bu,yaşadığınız bir olay olabilir.Fakat bu ev ödeviniz.Şimdi matematik kitaplarınızı açın.

Öğretmenimizin sözü kulaklarımda çınladı;'Hikaye yazın.Bu benim için ödev değil,bir savaştı.Kitaplarım düşmanın zaten,bir de ben mi yazı yazcam!