Mevsim'lerden ilkbahar, ve henüz yeni yeni düşmeye başlıyorsun aklımın çocuksu taraflarına. O zamanlar yabancısı olduğum aşk ile yavaş yavaş tanışmaya başlıyordum sessizce öyle derinsi ve içten. Belkide işte o an içimde ki bütün sevinçlerim, beni terketmeye başlamıştı bile ben hiç farkedemeden. Yüreğimde imkansız bir aşkın hüznünü yaşıyordum artık, sonumun nereye varacağını bilemeden.. Kapılıyordum git gide sevdanın acı ve hasret esen soğuk yellerine. İliklerime kadar üşüyeceğimi biliyordum ve belkide donacağımı, lakin çok acizdim ve sözüm bir türlü geçmiyordu kendime. Kader'imin üstlendiği bu ağır yükü taşıyamamaktan korkarak, unutmak ve ısrarla vazgeçmek istiyordum sonu olmayan bu imkansız sevda'danın pençesinden. Bu sayede adım adım yaklaşıyordum böylece o büyük ve aşkların en güzeline. Gözlerimde yaş, avuçlarımda biraz dua ile yürüyordum amin'lerimle birlikte sessizce kurtuluşuma doğru. Artık hissediyordum huzur yola çıkıyordu, sessiz haykıran aminlerime karşı tekrar yüreğimi sarmalamak için ..
