Girift

~Altı

Öncelikle şunu söylemeliyim. Hikaye bazen birbirinin devamı olacakken bazen de birbirinden bağımsız olacak. Aklınızı karıştıracak pek bir şey yok aslında. Herneyse. Biraz kısa oldu ama iyi okumalar. ^^

+++++

Sigarayı kül tablasına batırıp söndürüyorum. İçeri geçip defterimi ve kalemimi alıyorum. Balkona geri dönüyorum. Sandalye yoktu balkonda. Ama bunu da umursamıyorum. Yere çömeliyorum. Ayaklarımı birbiri ile bağdaştırıyorum. Sırtımı soğuk duvara yaslıyorum. İçim titriyor. Hava soğudu biraz Mâşuk. Ama ses etmiyorum. Soğuğu seviyorum.

Kilidi açıp defterden bir sayfa açıyorum. Temiz sayfa demek isterdim ama sayfalarım temiz değil ki Mâşuk'um. Onlarda siyah. Onlarda benim gibi kirlenmiş. Hayalleri kirlenmiş, umutları kirlenmiş...

Kalemi elime alıyorum ve başlıyorum yazmaya.

Maşuk... Üç nokta koyuyorum gerisini sen tamamla. Bari kelimelerimi tamamla adam. Onlar eksik kalmasın. Onlar yalnız kalmasın.

Yalnız... Ve yine üç nokta koyuyorum. Tamamlayabilecek misin bu kelimeyi? Ne koyacaksın yanına? Yanına ne koyarsan tamamlanır? Tamamlayamazsın bu kelimeyi Mâşuk. Tamamlanamaz bu kelime. Kimse tamamlayamaz onu. Öyle bir kelime ki tamamlanamıyor ve eksik olmaya mahkum oluyor. Terk edilmeye mahkum oluyor.

Yalnızım Mâşuk. Kimsem yok. Ne sen varsın ne de ailem. Kimseyle konuşmuyorum. Herkesle ilişkimi kestim. Etrafımda kimse yok. Yalnızım Mâşuk, yalnızım ve gidişinle beni yalnız kalmaya sen mahkum ettin.