VOLG DIT BOEK'S PLAYLIST OP SPOTIFY: 'ON MY MIND' VAN 'Brent De Boeck'
Hey allemaal ik ben Milie!! Ik ben nu ondertussen al 21 jaar en dus al 3 jaar samen met mijn vriendje Austin waarmee ik naar New York ben verhuist. Austin heeft een carrière als...
Ik open de deur van ons appartementje en zie Austin op de bank zitten, vergezeld door een meisje dat ik niet ken.
"Oww.. Milie? Hey! Wat doe je hier zo vroeg?" Brengt Austin duidelijk verbaasd uit als hij meteen recht springt uit de zetel en ik me nog steeds afvraag naast wie hij neerzit.
"Wie is dat?" Negeer ik zijn vraag waarop ik meteen zelf een vraag stel als ik eens richting het meisje knik.
"Hey Milie, leuk je te ontmoeten. Ik ben Naomi, een vriendin van Austin, hij heeft me al vaak over je verteld" schudt ze eens snel mijn hand als ik eens flauwtjes glimlach.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
(Naomi, Ps: komt maar 1 keer in dit boek voor)
"Ik moet nu echt wel doorgaan, ik hoop dat we elkaar nog eens zien.. Tot morgen Austin!" Blijft ze zich eerst nog tot mij richten waarna ze zich naar Austin toedraait en hem een kus geeft op zijn wang, waarop ze langs me heen de deur uitloopt.
"Tot morgen?" Herhaal ik wat het meisje zonet zei als ik Austin met een opgetrokken wenkbrauw betwijfeld aanstaar.
"Ja? Naomi werkt bij me, we zijn collega's.." legt hij uit als hij zijn schouders eens droogjes opheft.
"Ze is best mooi, kies je je werknemers ook zelf?" Ben ik misschien meteen al wel wat te jaloers om iets wat niet al te veel betekent.
"Kom op Milie, doe even normaal! Ze was hier gewoon om wat te bespreken in verband met iets nieuws dat we gaan uitproberen" geloof ik echt niets van wat hij me allemaal aan het vertellen is.
Ik kijk wat rond in de living op zoek naar een aanwijzing die me kan duidelijk maken wat dat meisje hier deed. Al snel zie ik een vreemd kartonnen zakje op de koffietafel staan waarop ik ook niet langer twijfel en daar meteen naartoe loop.
"Wat is dit?" Vraag ik hem als hij me geschrokken aanstaart van aan de eettafel als hij ziet dat ik mijn hand in het zakje stop.
"Dat was dus normaal gezien voor je verjaardag bedoelt.." zucht hij verontwaardigd als hij naast me neer komt zitten in de zetel.
"Oh my god! Sorry dat ik je verrassing verpest heb!" Roep ik boos op mijn eigen nieuwsgierigheid uit als ik mijn hand weer meteen terugtrek uit het zakje.
"Ja, doe het nu maar gewoon open, de verrassing zou er nu toch al afzijn.." rolt hij eens met zijn ogen als hij grijnst.
"Zeker?" Vraag ik nog eens voor de beleefdheid aangezien ik best graag wil weten wat er te vinden is in dat zakje.
"Natuurlijk, ik koop nog wel wat anders voor je" verzekert hij me als hij zelf al het zakje ondersteboven houdt waardoor er wat uitvalt.
"Wow! Austin! Dit is echt prachtig!" Ben ik vrij verbaasd als er een gouden kleedje komt uitgevallen. "Heb je dit zelf gekozen?" Verbaast dat idee me nog meer dat hij plots zo goed mijn stijl zou kennen.
