Alexa's POV
Nandito ako ngayon sa Cafeteria kasama si Mark, kanina pa kami dito. Kumakain kami ng lunch. Wala akong gana actually.
"Alex mauubos ko na 'tong pagkain ko tapos ikaw hindi mo pa nakakalahati!" Pagalit na sabi ni Mark. Kaya napatingin ako sakanya. Naka-simangot siya sakin at parang naiirita.
"A-ah. Sorry. N-nawalan lang ako ng gana" Sabi ko sakanya. "Tara na? Tutal tapos na naman tayong magpa-enroll" Sabay tayo ko at kuha sa bag ko. Magre-react pa sana siya pero umalis na ako. Kaya no choice siya kundi sumunod sakin.
"May problema ba?" Tanong niya. Nandito na kami sa sasakyan at palabas na sa School. Umiling ako sa tanong at niya at tumuwid ng upo.
"Seriously?" Tanong niya ulet. Instead na sagutin ko siya ay tinignan ko lang at ibinaling ang tingin sa daan.
"What the f*ck is happening to you?!" Pagalit niyang Tanong sakin. "You're too quite!"
Umiling ako at umastang walang nangyari. "I-im okay" Sabi ko. Wala siyang magawa kundi manahimik nalang. Kasi kahit anong gawin niya ay hindi ko sasabihin sakanya ang dahilan kung bakit ako ganito.
Bakit nga ba?
Flashback
Bakit siya nandito? Feeling ko talaga kulay kamatis na ako! Omg!!
"Axel!" Tawag sakanya ng hindi ko kilala. Ang kaninang naka-tingin sakin at tumingin sa tumawag sakanya at ngumiti ng malaki sa labi.
"Is he your crush?!" Tanong sakin ni Emily. Kaya napatingin ako sakanya na ngayon ay nasa harap ko na. "Omg! You're blushing" sabi niya at tinuro pa ako.
"No I'm not!" Todo deny ko. Kahit na alam ko na nagbu-blush na talaga ako. Ayokong sabihin sakanya kasi alam ko gagawa yan ng paraan para maging close kami ni Axel. Willing siyang maging FC para lang sakin. But feel sorry for her, I'm not interested with boys. I mean, yea. Pero hanggang crush lang talaga ako. Kasi kapag boyfriend? No thanks! Heartbreak din ang ending niyan. Kaya walang forever.
YOU ARE READING
Stay
FanfictionTotoo nga yung sinasabi nila, Kung sino pa yung taong nakakapag-pasaya sayo ngayon, ay siya 'ring dahilan kung bakit ka masasaktan pagdating ng panahon. </3