Timemachine

2

Vandaag is het zover. Een keer per jaar wordt er in de buurt een wedstrijd gehouden. Alle kinderen mogen dan meedoen en mogen een act verzinnen. Ik wilde gaan zingen. Ik vond het best spannend ,aangezien ik hiervoor nog nooit voor zo'n groot publiek heb gezongen. En zeker niet voor allemaal mensen die ik ken. Ik ben in mijn kamer aan het oefenen als ik iemand hoor kloppen op mijn deur. 'Kom maar,'reageer ik op het geklop. In de deuropening zie ik mijn moeder staan met een grote glimlach op haar gezicht. 'Wat mooi Ils!'zegt ze. 'Dank je wel,'zeg ik trots. 'En heb je er een beetje zin in?'vraagt mijn moeder. 'Ja, maar ik vind het nog wel een beetje spannend,'zeg ik. 'Dat snap ik ,maar hey meedoen is belangrijker dan winnen schat.' 'Ja dat klopt,'zeg ik. Ze weet dat ik niet goed tegen mijn verlies kan en dat ik altijd alles perfect wil hebben. Zo ben ik nou eenmaal.

Het is middag. Ik sta achter het podium te wachten. Ik kijk naar de jury. Ik herken een juffrouw van mijn school en de groenteboer. Mama gaat daar altijd heen met mij. Naast hun zitten nog twee vrouwen ,maar die herken ik zo niet. Het publiek zit achter de jury. En ja hoor, op de voorste rij zitten mijn ouders en broers heel blij naar mij te zwaaien. Mama is foto's aan het maken. Ik moet lachen. Wat zijn ze toch lief. Even later wordt mijn naam genoemd. 'Ilse Delange,'hoor ik door de boxen. Een mevrouw achter het podium zegt dat ik op mag en wenst me succes. Ik loop het podium op, zucht diep in en uit. Ow ik ben zo zenuwachtig. Dan kijk ik naar mijn familie. Ik denk weer aan hoeveel ik van ze hou. Met die gedachte begin ik met zingen.

Ik vond het echt leuk om dit deel te schrijven en had best veel inspiratie. Ik vind het nog steeds korte deeltjes, maar vond dit wel een mooi punt om te stoppen met schrijven😊 Bij het vorige deel ging ik trouwens niet verder op dat onderwerp ,maar hier ga ik dat wel doen🙃