Darlin'

Κεφάλαιο 1

Επιτέλους! Επιτέλους! Επιτέλους! Έναν ολόκληρο χρόνο περίμενα γι' αυτήν την ημέρα και επιτέλους έφτασε! Αύριο το πρωί θα πάω στην κατασκήνωση των Άνω Ποροΐων! Περνάμε υπέροχα κάθε χρόνο, παρόλο που είναι χριστιανική κατασκήνωση. Όλα αυτά τα τραγούδια, τα συνθήματα.. Αχ, πόσο μου έλειψαν! Και τα παιδιά επίσης. Συγκεκριμένα τα κορίτσια, είναι θηλέων. Δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα, γιατί περνάμε υπέροχα με το πρόγραμμα. Αυτή την στιγμή φτιάχνω την βαλίτσα μου. Νομίζω είναι όλα εδώ, οδοντόκρεμες, πετσέτες, σαμπουάν, μπλουζάκια, φορέματα, φούστες. Ναι, δεν φοράμε παντελόνια. Άλλο ένα αρνητικό της κατασκήνωσης, όπως επίσης η απαγόρευση ηλεκτρονικών συσκευών, παρόλα αυτά όμως την λατρεύω! Είναι μια πολύ καλή αποτοξίνωση. Όλα είναι έτοιμα! Η βαλίτσα κλείνει. Είμαι τόσο ενθουσιασμένη! Ένα πράγμα μόνο πρέπει να έχω στο νου μου. Μην δεθείς πολύ με τα άτομα εκεί πέρα, θα τελειώσει η περίοδος και δεν θα τις ξαναδείς. Έτσι είχε γίνει πέρσι με μια κοπέλα. Είχαμε δεθεί τόσο πολύ, είχαμε γίνει σαν αυτές τις κολλητές που γνωρίζονται χρόνια. Μετά γύρισε στην Αθήνα, από τότε έχουμε να μιλήσουμε.. Τέλος πάντων, έχω λίγο άγχος για φέτος. Ψυχολογικά δεν είμαι τελείως έτοιμη..

Ιωάννα: "Φανή! Όλα έτοιμα?"

Η μητέρα μου με βγάζει από τις σκέψεις μου.

Φανή: "Ναι, μαμά"

Απαντάω λίγο δυνατά, καθώς βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο. Μπαίνει στο υπνοδωμάτιό μου και αφού τακτοποιήσουμε και τα τελευταία στην τσάντα μου, πέφτω για ύπνο. Αύριο θα είναι μεγάλη μέρα!

.................

Το επόμενο πρωί άργησε λίγο να έρθει αλλά ήρθε επιτέλους!

Ιωάννα: "Άντε, άντε! Σε λίγο θα έρθει η Ευγενία και δεν θα είσαι έτοιμη!"

Η μάνα μου αγχώνεται πιο πολύ και από μένα... Τι ώρα είναι? Έχω ακόμη μισή ώρα. Τρέχω στο μπάνιο, πλένομαι και ξαναγυρίζω στο δωμάτιό μου. Φοράω ένα αμάνικο, μπλε φόρεμα με λουλουδάκια που φτάνει μέχρι το γόνατο. Φτιάχνω στα μαλλιά μου ένα όμορφο στεφανάκι και βάζω τα πέδιλά μου.

Μάριος: "Κοριτσάρα μου εγώ πρέπει να φύγω, καλά να περάσεις"
Φανή: "Ευχαριστώ πολύ, μπαμπά μου"

Μου φιλάει τα μαλλιά και φεύγει. Βάζω και τα τελευταία πράγματα στην τσάντα μου και περιμένω με ανυπομονησία πότε το αναθεματισμένο ρολόι δείξει 9 ακριβώς.

Φανή: "Ο Βασίλης?"
Ιωάννα: "Κοιμάται ακόμα στο δωμάτιό του"

Μεταφέρομαι στο δωμάτιο του μικρού μου αδελφού. Μικρού........που λέει ο λόγος. Ένα χρόνο μικρότερός μου είναι. Κοιμάται σαν γομάρι. Παρόλο που δεν θέλω να τον ξυπνήσω, το κάνω γιατί δεν θέλω να φύγω χωρίς να τον αποχαιρετήσω. Θα κάνω 10 μέρες να τον δω! Κάθομαι δίπλα του, στο κρεβάτι του, και τον σκουντάω απαλά.