Twist of Fate: Book One (Dedicated to Kathniel)

BOOKONE: CHAPTER SEVENTEEN

AN: Super tiring day for me!! :( Kakauwi ko lang. HUHUHU. Anyway, here's chapter seventeen. Medyo may twist po sa story ah? 10 chapters to go, ending na!! :( VOTE AND COMMENT! ♥

TWIST OF FATE --- SEVENTEEN

Patrick’s POV

Sinabi ko kay Ella na mahal ko siya. Pero joke lang naman yun eh. Inaasar ko lang kaya siya. Maka-react naman siya. HAHAHA =))) Asan na kaya yun? Late na naman siya. Tsk. Tsk.

“Ma’am. Sorry I’m late.” sabi ni Ella. Sa wakas dumating na din siya. Tinignan ko siya pero umiwas siya ng tingin sakin. Problema ng babaeng ‘to?!

*BELL RINGSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS*

Ayan, break time na. Linapitan ko si Ella at tinabihan siya.

“Huy, Ella. Umalis ka naman bigla nung sinabi ko sayong mahal kita. Ikaw naman. Binibiro lang kaya kita. Inaasar lang kita, naniwala ka naman. Baka.. mahal mo na ako? Ano?” sabi ko. HAHAHA =)))

*PAKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKK*

Sinampal na naman ako ni Ella. Pangalawang beses na! SHIT. Napatayo ako. Pero imbis na magalit, kumalma ako. Nakita ko kasing umiiyak siya. Hala. Anong ginawa? Triny kong hawakan siya pero tumakbo na siya palayo sakin. :(

Ella’s POV

Hay. Late na ako nakatulog kagabi kakaisip sa sinabi ni Patrick. Mahal daw niya ako. Mahal daw niya ako. Mahal daw niya ako. Paulit-ulit na lang sa utak ko!! :( Pano ba yan, eh mukhang mahal ko na din siya?!

“Ma’am. Sorry I’m late.” sabi ko kay Ms. Ramos. Late na naman ako sa klase niya eh. Syempre, hindi ko naiwasang mapatingin kay Patrick. Nakangiti lang siya sakin. HUH? Bakit siya nakangiti? ARGH!!

*BELL RINGSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS*

Break time. PLEASE PO LORD WAG NIYA AKONG LAPITAN. PLE---..

“Huy, Ella. Umalis ka naman bigla nung sinabi ko sayong mahal kita. Ikaw naman. Binibiro lang kaya kita. Inaasar lang kita, naniwala ka naman. Baka.. mahal mo na ako? Ano?” sabi ni Patrick na bigla na lang nagteleport sa tabi ko.

TEKA.. “Binibiro lang kaya kita. Inaasar lang kita, naniwala ka naman.” Tska.. “Baka.. mahal mo na ako? Ano?” SHIT <////////////3 Everything is just a joke. Hindi yun seryoso. Ayan na yung luha ko. Hindi ko na kaya. Hindi ko na kaya.

*PAKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKK*

Sinampal ko ulit si Patrick. Nung una, halatang galit siya pero nung nakita niya akong umiiyak, medyo nalungkot din siya. Hinawakan niya yung kamay ko pero dali-dali akong lumabas. Tumakbo lang ako sa kawalan. Bumaba ako at patuloy na tumakbo. Ang daming pumapasok sa isip ko ngayon. Ang sakit. Ang sakit sakit. <///3

HINDI AKO MAHAL NI PATRICK. LAHAT YUN BIRO LANG PARA SAKANYA. INAASAR LANG DAW NIYA AKO. PERO BAKIT NIYA AKO HINALIKAN? AKALA BA NIYA EH LARUAN LANG AKO? :(

*BOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOM!*

May nabangga ako bigla. Uy, si Christian pa pala. Sakto talaga palagi si Christian. Tatanungin na sana niya kung bakit ako umiiyak pero bigla ko na lang siyang niyakap.

“Christian! ANG SAKIT. ANG SAKIT SAKIT. <////3” sabi ko habang patuloy na umiiyak pero nakayakap pa din kay Christian.

“Sige lang, iiyak mo lang yan hanggang gusto mo. Andto lang ako.” sabi niya.

*HUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHU!!!!*

Nang medyo kumalma na ako, pumunta kami sa field. Umupo lang kami ni Christian dun. Walang nagsasalita. Yung katahimikan namin yung hindi awkward na katahimikan. Yung katahimikan namin eh yung normal lang na katahimikan. :) Medyo gumagaan loob ko..

“Christian, salamat.” sabi ko.

“Buti naman okay ka na. Tara na, hatid na kita sa room niyo.” sabi niya. Tumayo na kaming dalawa at naglakad papunta sa room ko. Bago umalis si Christian eh niyakap ko ulit siya. Pagkapasok ko sa room, normal lang. Parang walang nangyari. Sakto wala din si Patrick. :)

“ELLA SI PATRICK NASA CLINIC NGAYON YUNG KAMAY NIYA GRABE YUNG DUGO. SINUNTOK NIYA ATA YUNG PADER DAHIL SA KABADTRIPAN. NAGMARKA NGA EH. PUNTA KA NA SA CLINIC!!” sigaw ni Tammy.

ANOOOO!?! Anong nangyari kay Patrick?! HALAAAA :(

---- END ----