4 Kafadar

Bölüm 2

Sabah yine alarmım çaldı.100 kere kapatıyorum şunu ama annem sağolsun yine kuruyor.Bugün pazar.Yarın üniversiteye başlayacağım hava atmak gibi olmasında.

Valla hiç hava atmadın Yaz'cım.

Ben zaten hiç egoist bir insan değilimdir.Egoistlik kim ben kim.

Evet öyledir.Ego nedir onu bile bilmez bu üşengeç.

İç sesim Kış her zamanki gibi haklı.Bugün Eskişehir'e uçacağım.

Kanatlarıyla uçacak bu akıllı arkadaş.

Yok be ne kanadı.Uçakla gideceğim.Kazandığım bölüm ise Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler.Adı bile güzel.4 Kafadar olarak hepimiz Eskişehir'i kazandık.O da bizim farkımız olsun.Orda kendimize bir ev tuttuk.Dördümüzde aynı evde kalacağız.Acaba nasıl olacak?Biz adam akıllı yemek yapmayı bile bilmeyiz ki.Zaten ben ayrı beceriksizim.Masal ojem bozulur der ellemez.Hilal yemeği ocağa koysa unutur.Ela ders çalışmaktan vakit bulamaz.

Ama yapacak bir şey yok.Bu yolda beraberiz ve yapacağız.

--

Şu anda uçakta 3 arkadaşım ile birlikte oturuyorum.Daha kalkmadı ama Hilal çok kötü gözüküyor.

+Noldu Hilal'im?

-Benim yükseklik korkum var Yaz.

+Bu şimdi mi söylenir?Ne yapacağız?

-Bilmiyorum ki.

+Bence uyusan bir şey olmaz.Uyumayı denesene.

-Ben her yerde uyuyabilirim.Uyuyayım bari.

Bunu dedikten 1 dakika sonra Hilal uyudu.Uykusu olmasa bile istediği zaman uyuyabiliyor.Ben ise yatakta kaç saat dönmeme rağmen uyuyamam.Uyku problemim var.Uykuyu çok sevmeme rağmen uyuyamıyorum.En nefret ettiğim huyum bu zaten.

İlk defa kendinde nefret ettiği bir şey çıktı.Tebrikler

Aynen ya.Ben çoğunlukla kendimi beğenirim.İnsanın kendini beğenmesi gerekir ama.Yoksa onu kim beğensin.Bu huyum yüzünden egoist diyenler var.Desinler ama ben böyleyim.Beni böyle kabul etsinler yoksa çevremde dolanmasınlar.

Atar Mod:On

Bazen böyle atara bağlayabiliyorum.Çoğunlukla hiç atarlı bir insan değilimdir.Ben tatlı,şirin bir insanımdır.Tanıyanlar öyle der.

Çevreme bakındığımda ilk ilgimi kitap okuyan Ela çekti.Kız her ortamda kitap okuyabiliyor.Bir kere otobüste kitap okuyordu.Teyzenin biri buna pis pis bakıyordu yer versin diye.Ela normalde görse verir ama kitap okuduğu için teyzeyi göremedi.Sonra teyze Ela'nın kitabını aldı.Bastonla Ela'yı kaldırdı ve güzelim kitabı dışarı attı.Ela o günden beri otobüste kitap okumaz.O teyzeye çok dua ettim ben.

Uçak yukarıya doğru kalkışa geçtiğinde içimde bir ürperti oldu.Ben yüksekten korkmuyorum ki.Yada korkuyor muyum?

Ben mi bileceğim Yaz?Sen bileceksin.Korkuyor musun?

Korkuyormuşum herhalde.İçimden bildiğim duaları okumaya başladım.İmanlı bir kız olduğum için tabiki de dua biliyorum.

İmanlı görl.

Bende Hilal'in yaptığı gibi uyumaya karar verdim.Uyumassam çok kötü olacağım

--

+Yaz hadi kalk canım hadi geldik.Uçakta kimse kalmadı.

-Anne 5 dakika daha.

+Yaz ne annesi mal mısın?Ben Masal.Haydi kalk.

Mızmızlanarak uçağın rahat koltuğundan kalktım.Çok rahattı valla.Uçaktan sonunda inebildik.Zaten ailelerimiz bize bir ev tutmuşlardı.Ailelerimiz sağolsun.Yurtta kalmaktansa ev daha iyi.Sonunda evimize ulaşabildik.Baya güzel bir apartman dairesi demek isterdim ama çok güzel değil.Biz yine idare ederiz.

Eve girip kendimi tam koltuğa atarken zil çaldı.Daha geleli 1 dakika oldu ne geliyorsunuz kardeşim?Kapıyı açtığımda 35-40 yaşlarındaki bir kadın bana bakıyordu.Kadın beni iterek içeri girdi.

-Ben sizin ev sahibinizim.Apartmanın kuralları var kızlar.Kesinlikle çok sesli işler yapmak yasak.Hep eve arkadaş getirmek yasak.Ve karşı dairedeki erkekler ile konuşmak yasak.Anlaşıldı mı?

+Anlaşıldı.

+Anlaşıldı.

+Anlaşıldı.

+Anlaşıldı.

-Güzel.Görüşmek üzere.

Diyip kapıyı çarparak evden çıktı.Kötü cadı ya. Sanki biz onun evine çok meraklıydık. Güney Kore'de yaşamak yerine burada yaşıyoruz.

Sen ve Güney Kore. Aradaki uçurum farkını görebiliyor musun Yazcım?

Görebiliyorum be iç ses.Orada okumak en büyük hayalimdi ama gerçekleşemiyor.Napalım artık burada idare edeceğiz.

Kızlara baktığımda üçü de ayrı yerlerde uyuyakalmışlar.Benim uykum yok çünkü uçakta yeterince uyudum.Evde yapacak bir iş bulamayınca bari biraz mahalleyi gezeyim diye düşündüm ve evden çıktım.Mahalle çok sıcak bir yere benziyordu.Çocuklar top oynuyor,teyzeler kapılarının önünde dedikodu yapıyorlardı.Dedikoduyu çok severim.Dedikodu önemli arkadaşlar.Ben böyle düşüncelere dalmışken biri bana çarptı ve yere yapıştım.Bildiğin yapıştım.

-Önüne baksana be öküz.

+Sen önüne bak asıl kızım.Dalmış gitmişsin.

Çocuğa bakınca bildiğin şok oldum.

Bende A101.

Çocuk bildiğin dizilerden çıkmış gibi yakışıklıydı.

-Çok baktın. Bari beğendin mi?

+Tipim değilsin.

-Senin tipin anca şuradakiler olur zaten.Sanada anca onlar bakar.

Diyip gitti.Gösterdiği yere baktığımda her mahallede olan teşko tipler vardı.

Laf söyleyip gitti öküz. Ben ona diyeceklerimi biliyordum ama gitti işte. Yakışıklı çocuktu valla.Allah sahibine bağışlasın.

Belki sahibi sen olursun?

Eben.

Multimedya:Masal