~~~~~~
"Please! Let me explain!"
Miguel draaide zich om en keek me een lange tijd aan.
"I don't think there is anything to explain. I read your last letter, I just thought that..." Hij zweeg en staarde naar de grond. Ik zag een druppel over zijn neus rollen en op de straat uit elkaar spatten.
"You thought what?"
"That it had nothing to do with me. I thought I could still come back. But now I see why..."
"No, no! You don't understand. When I wrote that letter, I didn't even know him," zei ik, en ik wees in Jeremy's richting. "It was just I didn't expect you to come back. I thought I would never see you again anyway, and then I had some little time to write you. Life goes on, you know."
Dat tegen hem zeggen deed meer pijn dan ik gedacht had. Maar op dat moment dacht ik: het is niet anders, hij is te laat. En alsof hij mijn gedachten kon lezen, antwoordde hij:
"It doesn't matter anymore. I'm too late. Just a shame I saved up all my money to come here. I just had to see you, estrella."
Hij veegde zijn ogen droog, zuchtte, haalde zijn schouders op en glimlachte flauwtjes in mijn richting.
"I just had to see you. I still love you, you know that. I always will."
Ik schudde lichtjes mijn hoofd. Arme jongen. Ik keek om, en ik zag Jeremy niet begrijpend onze kant op kijken. Ik keek weer terug naar Miguel. Op dit moment wist ik niet van wie ik meer hield. Het enige wat ik wist, was dat ik mijn keuze al had gemaakt.
"You'd better be off now," zei ik zacht.
Hij knikte verslagen, draaide zich om en slenterde weg.
Ik kreeg plotseling zo'n spijt. Spijt van die brief die ik geschreven had, spijt van de romance die ik met Jeremy begonnen was. Spijt dat ik hem nu weg had gestuurd.
Maar aan de andere kant was ik nog steeds verliefd op Jeremy. En daar moest ik heel sterk aan vast houden, of anders zou dat nog over gaan ook. Nu ik Miguel weer gezien had...
Ik sloeg mijn handen voor mijn gezicht en schudde woest mijn hoofd. Ik moest ophouden met dat gepeins! Ik had mijn keuze al gemaakt. Ja toch?
~~~~~~
