~~~~~~
"Dus," zei Jeremy met een diepe zucht, "dat was je vriendje uit Mallorca."
"Ex-vriendje," zei ik.
"Had je het al uitgemaakt?"
"Soort van..."
"Had je het al uitgemaakt, ja of nee?" Hij klonk boos, maar ik wist dat hij meer gekwetst was.
"Ik had hem een brief geschreven, waarin ik zei dat ik geen tijd had om hem te schrijven..."
Hij hurkte voor me neer en keek me aan.
"Ja of nee, Caitlin!"
Ik sloeg mijn ogen neer, en zweeg. Wat moest ik nou zeggen? Ik wilde Jeremy niet kwetsen, en ik wilde hem zeker niet kwijt.
"Jezus!" Hij liep bij me vandaan en legde zijn handen gevouwen achter zijn op zijn hoofd.
"Hoe moeilijk is die vraag? Heb je het toen met hem uitgemaakt, ja... of... nee?"
Ik bleef zwijgen. Ik wist het antwoord maar al te goed. Ik boog mijn hoofd diep naar voren. Ik durfde hem niet aan te kijken toen ik met een heel zacht piepstemmetje zei:
"Nee."
En zo was het. Ik had hem geschreven dat ik hoopte dat ik hem ooit weer zou zien, maar dat ik geen tijd meer zou hebben om hem te schrijven. En daarmee bedoelde ik dat ik verder wilde met mijn leven, want ik dacht dat ik hem nooit meer zou zien. Maar toen ik die brief schreef, hoopte ik echt dat ik hem nog eens tegen zou komen. Toen ik verliefd werd op Jeremy, was ik die mogelijkheid glad vergeten.
Jeremy zuchtte diep. Hij plofte neer op de bank tegenover me en staarde naar me.
"Wat moet ik nou doen?"
"Niks. Gewoon mijn vriendje blijven. Ik heb hem nu wel duidelijk gemaakt dat het over is, omdat het te lang geleden is. Omdat hij te laat terugkwam," zei ik zacht.
"Caitlin, echt, niets liever dan dat. Ik hou van je, dat weet je. Maar hij vast ook. Dit is echt heel lullig voor die gozer. Hij is speciaal voor jou uit Mallorca hierheen gekomen! En nu wijs je hem meteen de deur," zei Jeremy.
"Weet ik," zei ik en begon te huilen. "Maar wat had ik dan moeten zeggen? Ik heb jou nu toch!"
Jeremy knikte. "Daar heb je wel gelijk in. Hij heeft, hoe lullig het ook is, te lang gewacht. En nu ben je weer bezet." Hij knipoogde.
Ik zuchtte opgelucht. Fijn dat hij het met me eens was. Hij stond op en kwam naast me zitten. Hij sloeg een arm om me heen en drukte een zoen in mijn haar.
"Maar liefje, je zit hier zo gemotioneerd te zijn..." zei hij. Ik lachte even door mijn tranen heen.
"Weet je zeker dat het voor jou ook over is? Kan je het aan om door te gaan met mij, en hem achter je te laten?"
Ik dacht even na, maar zei toen vastberaden:
"Ja. Ik heb ook geen andere keus meer."
"Je hebt altijd een keus," zei Jeremy.
"Nee, ik weet het zeker. Het is over tussen Miguel en mij." Ik slikte. Het klonk veel definitiever dan ik wilde.
~~~~~~
