The Bullied Princess.

Chapter 6: Praning.

Sachiko's POV

Wahhhhhhh, kung ano anong pumapasok sa utak ko. Pukpukin ko nga ng isa. >…< nakakabwishittt.

Pati ba naman yun ay kaylangan ko pang isipin. Haysssssst. Napasinghap na lang ako ng maalala ko na naman yung nangyari kanina.

*tok tok*

Nawala naman ang pagiimagine ko ng may kumatok. Tsss panira. -_-

"Sachi pinapatawag po kayo ng daddy nyo" saad nito. Halos mahulog ako sa kama ko ng marinig kong banggitin nito si daddy. Haysssstt.

Si manang pala. Isa sya sa mgakasambahay namin dito,Halos sya na rin ang tumayong magulang ko.

"Susunod na lang po ako" saad ko. At nag ayos ng sarili. Tss. Ano kayang nakain ng magling kong amahin. At umuwi ng dis oras. Ah baka naman nanawa sa trabaho nila tss. Kabwisit.

Lumabas na ako sa kwarto ko at saka tinahak ang hagdanan. bakit ba kasi napakalaki ng bahay namin. Halos kasing laki na ng isang Mansion. Napaka-yaman nila.

Nakakainis na hagdan napaka haba. Peste. -__- dapat pala nag elevator na lang ako.

Di po ako mayabang sadyang ganto lang hoo talaga ang bahay natinitirhan ko.

Matapos ang mahigit 10000000000 steps hoooo. Haha choss joke lang. Ayun nakababarin ako.

Tumungo na ako sa dining area. Andun silang dalwa. Sino pa ba. Edi yung magaling ko lang namang mga magulang .

"Hi princess" saad ng magaling kong ina.

"Princess is NOT my name, i have my  own name  its sachi " saad ko saka umupo. Kainis.

Inabot ko na yung dessert. Ayaw kong kumain ng kanin. Nakakawalang gana. Lalo nat etong dalwang to pa ang makakasabay ko.

Don't get me wrong. Hindi naman ako magkakaganto kung hindi nila ako iniwan. Mas pinili nilang magtrabaho sa ibang bansa. Wala tuloy akong kalinga ng mga TOTOO kung mga MAGULANG. Yung sinasabi nilang para sakin din yun. No, mayaman na sila at alam kong kaya na nila akong buhayin dun. Ang sabihin nila mas mahalaga at mas MAHAL nila ang trabaho nila kesa sa anak nila. Mas gugustuhin ko pang mamuhay ng mapayapa at simpleng buhay, kesa sa ganito nabibili mo lahat ng gusto mo. Napapasaya ka nito ng panandaliang oras, pero once na makakita ako ng buo ang pamilya nalulungkot ako. Sana ganun na lang din yung pamilyang kinabibilangan ko.

"How are you sachi" pagtatanong ni mommy.

"Good" tipid kong sagot Nakakawalang gana talagang kasabay sila.

"What about your schooling? Matataas ba yung grades mo? Malapit ka ng mag college princess, Lawyer ang kukunin mo ha. Pag igihan mo. I have a lot of friends saying na napakatalino mo daw kaya lawyer ka dapat" saad muli ni mommy.

"Oh, talaga" Saad ko. Minsan di ko na rin mapigilan ang pamimilosopo sa pakikipag-usap sa kanila.

Pero timpiiiiii lang sachiko.

"Yes. And I will make it sure na sa Harvard ka papasok" saad naman ng magaling kong ama. Aba at may pa harvard-harvard pa. Ediwoww.

"Tsss, kayo ba ako? Kayo ba ang nag-mamay ari ng katawan ko?No your not,Yeah im your daughter, but hindi ko maramdaman na kayo yung mga magulang ko. Why dont you try to ask me first,  what i want? Yung grades ko maayos. Matataas. Pero wala akong balak mag lawyer EVEN ang mag aral sa mamahaling paaralan katulad sa HARVARD and one thing again princess is not my name, its SACHIKO, SACHI  ,excuse me" saad ko atsaka umalis sa harap nila.inEmphasize ko talaga yung SACHIKO at SACHI .