The Bullied Princess.

Chapter 11: Saviour.

Sachiko's POV

Kanina pa akong hindi mapakali ewan ko ba kung bakit. Parang, ah ewan. Andito ako ngayon sa room nakikinig sa klase. Syempre natural may klase ngayon kaya naglelesson tsss. Bakit ang hilig kong basagin yung sarili ko. HAHAHAHAHA

"Psssssttt" napatingin naman ako sa gawi ng kaliwa ko. Napataas ang kilay ko ng makita kung sino yung tumawag sakin.

Pierre?

'Oh' sagot ko pero walang boses.

May tinuro sya kaya napatingin ako dun sa gawing unahan. Nagtaka ako, bakit naman neto tinuturo si Maxx?

'Why' ganun ulit walang boses ulit kong sabi.

Ngumisi naman ito kaya napa-irap na lang ako ng wala sa oras. Tsss bakulaw talaga tong nerd na to. I mean katulad ko ding nerd HAHA.

Natapos ang ilang subjects at sa wakas recess na. Hindi ko alam kung bakit, pero feeling ko talaga'y mangyayaring hindi naganda. Hayssssstttt ah ewan. Naisipan kung tumungo sa rooftop tutal presko dun at mapayapa.

Ng makarating ako ay agad naman akong naupo malapit sa mga halamang nakapaso na may mga tanim na pulang rosas. Pinagmasdan ko na lamang ito, ang ganda ang galing galing talaga ng nag-aalaga nito.

*******

Natapos ang klase at dismissed na naman .sa totoo lang wala yung utak ko kanina sa klase, kung saan-saan isuko dumapo. Habang naglalakad ako malapit sa gate may napansin agad akong tatlong lalaki. Mga mukang tambayers na naninigarilyo. Bigla na lang akong kinabahan. Eto ba? Eto ba yung kanina ko pang nararamdaman? May mangyayaring hindi maganda. Habang nagmumuni-muni ako'y nagulat na lamang ako ng biglang tumingin sakin yung isa. At aba shittt. Palapit na sila. Sa sobrang takot koy napatakbo ako ng wala sa oras .shizz asan na ba si kuya manong? Nanginginig na yung buong katawan ko.

"Misss" takbo lang ako ng takbo hanggang sa.

'Pfffffffffffftttttt'

May sasakyan na biglang sumulpot at shems mabubunggo ako  pero ako ayun nakatunganga lang . Hindi ako makagalaw , tanging pagpikit na lang ng aking mata ang nagawa ko. Parang  na paralyze yung katawan ko.

Maya-maya pay naramdaman ko na lang namay yumakap sakin kasabay nun ay ang pag higit nito sakin. Woaaaahhh saviour.

'Magpapakamatay ka ba miss, tsss'

rinig kong busanggol nung driver.Napayakap narin ako ng wala sa oras dun sa nag ligtas sakin. Hanggang ngayon kasi nakapikit pa rin ako.nanginginig na rin ako sa takot. Hindi ko kilala kung sino ito. Pero isa lang ang masasabi ko sa taong nagligtas sakin,

"Thank you"

Tumagal ng limang minuto ang pagyakap ko sa kanya. Hanggang ngayon ay nakapikit pa rin ako. Kasabay nito ang panginginig ng buong katawan ko. Feeling ko'y hindi ako makagalaw at lalong-lalo na ang makatayo pa.

Dahan dahan akong kumalas sa pagkayakap ko rito. At sa di inaasahan ay tumulo na ng tuluyan yung mga luha ko.

Naramdaman ko na tinapik nito ang likod ko. Napatingin ako rito at nagulat ako ng makita ko yung taong tumulong saakin. Gayun ang taong niyakap ko ng mahigit limang minuto.

"Ma-maxx" hindi ako makagalaw , ni yung titig ko ay hindi maalis sa kanya. Srsly? Si maxx talaga? Bakit hindi na lang si klay. Choss naghangad pa.Ang tanga tanga ko talaga. Ganto ba ang sinasabi nilang matalino tsk.

"What? Ok ka na? Tss ang tanga mo naman kasi, alam mo namang masasagasaan ka na pumikit ka pa, tss lets go" panenermon nya sakin. Hanggang ngayon nakatingin lang ako sa kanya. Di ko namalayan na binuhat na pala nya ako. Yung bang pang bagong kasal. Hindi pa rin kasi maalis yung tingin ko sa kanya. Na ani moy wala akong ibang nakikita kung hindi sya, slow mo ba. Alam kung weird na tong nararamdaman ko. Pero alam ko yung limitasyon ko.

"HUWAG MONG HAYAAN ANG SARILING MAFALL SA TAONG KAHIT KAYLAN AY HINDI MAGIGING SAYO.

"Stop staring at me, im melting" saad nya. Napaiwas na lang ako ng tingin. Wala akong mahanap na pwedeng titigan kaya mas pinili ko na lang na tumingin sa polo nya. Shemssss naka unbutton yung polo nya. Kaya kita yung tshirt nya.

*lunok*

Nyemas naman. O tukso layuan mo ako.

Ibinaba naman nya ako sa bleachers at yun medyo nagkabuhay na rin ako. Nawala na yung panginginig ng katawan ko.

"S-s-salamat ma-maxx" saad ko.

"Tss " napakasungit talaga..

Napatingin naman ako sa siko nya. Hala dumudugo. Napa angat yung tingin ko sa muka nya  at yung noo nya may tamaa. Hala this is all my fault.

"HAla may sugat ka, te-teka may f-first aid kit ka?kaylangan nating gamutin yan" saad ko at saka ito hinawakan.

Nagulat na lang ako ng bigla nyang hawakan yung kamay ko. Napatitig na lang ako sa kanya. Ganun din sya sakin. Eye to eye contact ba.

*dug dug dug*

Ba-bakit ganto yung feeling? A-anong nangyayari sakin.

"I can handle it by my self, don't worry" agad ko namang binawi yung kamay ko sa pagkakahawak nya sakin.edi sya na. Kaya nya pala e.

"Ah , i think i can't handle it by my self, assist me"

*dug dug dug*

Tignan mo nga naman to. Pa arte arte pa e. So ayun wala akong nagawa kung di ang gamutin yung sugat nya,wala e niligtas nya ako. Kahit na hindi ko naman kaylangan yung tulong nya. Ang bad mo sachi.

*******
Eheh haha. Sorry sa wrong grammar, medyo busy pati ngayon, exam day :( vomment please :(.

ⓒShangsterTheGangster.