Lady Love Ghost Bound

CHAPTER 1

CHAPTER I

ADEN'S POV

"Magdodota kami. Sama ka?" I just aksed Stephen baka gusto niya lang sumama samin. Lagi kasi na sa Library yan. Malay niyo lang baka hipan ng hangin.

"Ayoko, sa Library lang ako. Matutulog." Si Earl and Teemo, sabay na sabay. Alam na nila sagot ni Stephen. Laging ba naman kasi ganyan yan, sa araw-araw, simula nung mamatay si Drea.  Pero it was one year since that. Ewan ko bakit hindi parin nakaka move on. Alam niyo naba yung whole story? Ganto kasi yun.

 FLASHBACK

DREA’S POV

“Stephen pupunta akong Korea. Nag apply nako as a vocalist and guitarist sa isang band at natanggap ako. Papadala nila kami sa Korea as an entertainer.” I really need to tell him about this. Kahit alam kung hindi siya papayag. I'll just explain to him further, para maintindihan niya. Siguro naman maiintindihan niya. Sana.

“What? Are you kidding me Drea?” Halatang gulat siya. Pero, muka bakong nagbibiro?

“Hindi. Alam mo namang wala nakong parents diba? Wala ng magpapa-aral sakin. Wala nakong kamag anak, dahil ampon lang ako. At hindi ko kilala yun tunay kong parents. I have no choice but to do this. Sana naman maintindihan mo ko.” I said to him calmly.

“Do you want me to understand you? Babae kaka-18 mo lang tapos mangingibang bansa ka. Do you know how much I care for you.  You still have me. Anong tingin mo sakin? Wag kang umalis. Mag papart time job ako. Mairaos lang nating yung college mo. Drea 2 years nalang sayang naman. Ako mag aalaga sayo. Hindi kita papabayaan.” Hay grabe naiiyak ako. Stephen really cares for me. Pero hindi sa lahat ng bagay dapat na i-asa ko sakanya. Hay Stephen kung alam mo lang ayoko ding umalis. Pero kaylangan.

“Alam mong hindi pa tayo mag asawa. At hindi pwedeng umasa ako sayo. Mayaman ka tapos mag tratrabaho ka. Do your hear yourself? Ha Stephen? Ano nalang sasabihin ng parents mo?" I said with a higher tone. Hay kaya ko to. Nakakahiya naman kasi talaga.

“Odi pakasal tayo. 18 kana at ako din. Oh, nasa legal age na tayo. My mom will understand.” Nakakatuwa na nakaka-iyak yung sinabi niya. Pero hindi pwede. Alam kung hindi ako yung babaeng para sakanya. Hindi ako yung babaeng maipag mamalaki niya sa ngayon.

“But your Dad? Tingin ko hindi tayo mag kakasundo pagdating dito. Para wala na tayong pagtalunan pa. Let’s break this relationship.” Waaaaaa it breaks my heart. Tama ba ginagawa ko? Tama ba sinasabi ko?

“Ha?” Stephen

“Oo. Magbreak na tayo. Ayoko na. I’ll go to Korea. At hindi mo ko mapipigilan.” At umalis nako. Iniwan ko si Stephen dun. Hay tama ba yung ginawa ko? Bakit ang sakit. Ang mas masakit pa. Ni hindi ko man lang narinig na tawagin niya pangalan ko. At pigilan ako umalis. Hay shonga ka ba Drea? Papapigil ka eh ginusto mo din naman

END OF DREA’S POV

STEPHEN’S POV

I was just stuck here. Hindi ko alam kung dapat ko ba siyang habulin. Ang sakit. Hindi ko alam gagawin ko. Hindi ko alam kung pano siya i-intindihin. Is that even right? Tama bang hayaan kong siyang umalis? Kahit na alam kong, mahirap ang mag-isa sa ibang bansa. It's just like that, I am not a man enough. Gusto ko manuntok. Hindi lang yun eh. Yung 2 years mong inalagaan, yung halos araw-araw mong kasama, yung babaeng nagpabago sayo, yung babaeng minahal mo ng todo, bigla na lang mawawala. Ang sakit.  Even if I let her? Hindi madali ang nasa Long Distance Relationship. Hay. EWAN KO! Makapag inom na nga lang.

I drove my car to a Bar near here in the school.

Calling Aden….

“Tol san ka? Pasapak nga!” HAHA. Gusto ko talaga manuntok at ilabas lahat ng sama ng loob ko.