Through the dark || a Dutch One Direction fanfiction

Chapter 3

♦ Carmen’s point of view

Tranen, warm en zoutig. Ze rollen over mijn wangen heen alsof ze wanhopig zijn naar hun eindbestemming. Het koude grond onder me. Ik weet dat de mensen op school me niet mogen, dat ze me liever weg willen hebben, dat ze er alles voor doen om me het leven zuur te maken, maar dit?

Ik moest me melden bij de directeur, heb een conflict formulier gekregen en moet nablijven tot 5 uur. Als ik thuis kom dan weet ik zeker dat mijn vader razend zal zijn. Razend omdat ik zogenaamd ‘’gestolen’’ heb. Razend omdat ik een conflict heb. Razend omdat de directeur hem heeft gebeld. Razend omdat ik ook nog een te laat thuis kom. Genoeg redenen dus, toch?

Ik veeg mijn tranen schoon met de mouw van mijn sweater en staar voor me uit terwijl ik met mijn potlood tegen de tafel aan tik. Nog een kwartier en ik mag naar huis toe gaan. Het liefst heb ik dat ik hier de hele dag kan blijven zodat ik mijn vader niet hoef te zien. Maar ik weet dat, dat jammer genoeg onmogelijk is.

Zuchtend pak ik mijn tas in en zet het weer op de grond neer. In de tijd dat ik hier was heb ik mijn wiskunde afgemaakt wat ik dus niet tijdens de les had kunnen doen. En niets doen is geen keuze.

Niet als er een streng vrouw je de hele tijd aan kijkt met  een blik waardoor je weet dat ze net als de rest hier op school is. Blij als ze me in zo een situatie zien en me alleen maar pijn willen zien lijden.

Waarom zal Henry me niet geloven? Waarom heeft Jason zich opeens ook tegen me gekeerd? Dat van Jason verbaast me eigenlijk niet zoveel aangezien hij het vriendje van Christy is en waarschijnlijk zij tegen hem heeft gezegd dat hij zich ook tegen me moet keren en Mandy heeft hem vast geld gegeven zodat hij als getuige zal opdagen en iemand ervoor liet zorgen dat de portemonnee van Mandy in mijn tas terecht kwam.

Dear god, why did you took all the happiness of my life?

Zodra de bel is gegaan sta ik op en loop ik richting de deur toe. ‘’Carmen, je moet je brief bij de administratie afleveren.’’ Zegt de vrouw die op me lette streng en overhandigd me een brief. Ik knik alleen maar en pak het briefje aan waarna ik richting de administratie toe loop. Naar mijn kluisje hoef ik niet te gaan, want ik weet dat ik dan alleen maar nog later thuis aan zal komen.

‘’Ik moest dit briefje geven.’’ Zeg ik droog tegen de vrouw bij de administratie en geef haar het briefje die ze aan neemt en verder gaat met haar werk. Ik zucht zacht en loop dan direct naar buiten waar ik mijn fiets zonder zadel en lekke band zie. Awesome. Ik loop naar mijn fiets toe die ik van het slot af haal en loop ermee richting huis. Ik zie alles al voor me komen.. Tenzij mijn vader natuurlijk aan het werken is, al heeft hij mij daar merendeels voor nodig.

Gespannen sta ik voor mijn huis. Ik adem diep in en dan weer uit waarna ik de sleutel in het sleutelgat stop en de deur open. Vervolgens loop ik naar binnen en trek mijn schoenen uit. Ik hang zachtjes mijn jas op en probeer direct de trap op te lopen tot ik een stem hoor.

‘’Carmen, kom eens hier?’’ Hoor ik de stem van mijn vader vanuit de woonkamer. Ik slik en mijn hart begint sneller te kloppen, zal het over vandaag gaan? Bang loop ik naar de woonkamer toe en ga tegenover mijn vader zitten. ‘’J-ja?’’ Vraag ik zacht en kijk hem dan aan.

Het eerste wat ik voel is een grote, koude hand op mijn wang waardoor mijn hele wang begint te branden. Ik sluit mijn ogen en haal diep adem. Een normale klap kan ik nog wel tegen. Heb ik zo vaak gekregen dus het doet minder pijn dan in het begin.

‘’Wat deed je vandaag op school?’’ Vraagt hij vrij kalm wat me een nog erger gevoel geeft. Meestal begint het kalm en is het einde een chaos. Hij staat op en loopt rustig langs me heen.

‘’I-ik, wa-was i-in de le-les en toe-toen.’’ Begin ik stotterend en een zachte kreun verlaat mijn mond wanneer ik mijn staart hard naar achteren voel getrokken worden. ‘’Waarom heb je gestolen?’’ Vraagt mijn vader sissend en zie hem weer tegenover me met een stalen blik naar me kijken. Zijn ogen zien er onschuldig uit, maar spuwen vuur. Ik wend mijn blik af en sluit even mijn ogen. ‘’Dat heb i-ik ni-niet gedaan.’’ Zeg ik zacht en krijg dan een tweede, maar toch hardere klap tegen mijn wang aan.