How To Save A Life (Larry Stylinson)

17

Zayn neredeydi?

Harry, düğümlenmek için yalvaran omeganın odasından çıkar çıkmaz bu soruyu sordu kendine. Louis bulunduğu savunmasız (ve reddedilemez) haliyle nasıl evde yalnız kalmıştı? Harry'yi "Louis'yi azıcık önemsiyorsun"larla evden kovalayıp onu bulduğu her fırsatta sorumsuzlukları hakkında sıkıştıran Zayn şimdi hangi cehennemdeydi? Çok sevdiği arkadaşı Louis'yi böyle bir halde tek başına mı bırakmıştı yani? Öylesine çaresiz, öylesine hazır, öylesine... şehvetli bir halde.

Harry gözlerini yumup kendini toparlamaya çalıştı. Louis'nin kapısının altından yayılan o yoğun koku düşüncelerini buğularken, Zayn'e ne kadar sinir olduğuna odaklanmak bile öyle zor oluyordu ki. Bir anlığına kapının altına bir şeyler mi sıkıştırsa diye düşündü, bu kokunun dışarı sızmasını engeller miydi? Vücudunun kontrol edemediği bu tepkileri vermesini kesmeye yarar mıydı? Aletini iki saniyeliğine sakinleştirir miydi?

Avucunun içini kasıklarına bastırdı - yapmayacaktı. Louis şu an odasında can çekişirken onun hakkında fanteziler kurup kendine dokunacak hali yoktu. Bu... çok yanlış olurdu.

Yani- yanlış olurdu! Yanlış, bunun ne kadar yanlış olduğuna odaklan Harry. Aletini dinleme.

Louis'nin çaresiz inlemeleri şaşırtıcı şekilde kesildiğinde Harry içinden sessizce teşekkür etti, bu mantıklı düşünmesine az da olsa katkıda bulunuyordu.

Kendini öyle kıstırılmış hissediyordu ki; Louis bu haldeyken aynı evde - Tanrı aşkına, muhtemelen aynı şehirde bile olmamalıydı onunla. Evden çıkması gerekiyordu (ve muhtemelen soğuk bir duş alması). Ama onu kimsesiz halde, ormanın ortasında bırakacak hali de yoktu herhalde. Zayn'in yaptığının aksine.

Zayn. Harry, omegasını tehdit altında bırakan ukala betayı hatırladığı an göğsünden yukarı derin bir hırıltı yükseldi. Bunu bilerek mi yapmıştı? Harry'yi evden kovduktan hemen sonra ormanda ne işi vardı ki Louis'yi bir başına bırakıp dışarı çıkmıştı? Harry onun söylediği gibi odun toplayabilmek için canından oluyordu neredeyse, saldırıya uğruyordu, o ne-

Omegasının yaydığı kokuyla keskinleşmiş duyuları sayesinde Harry, kulübe kapısının hemen dışından gelen ezilen yaprakların hışırtısını duyabilmişti. Kulübeye doğru yürüyen biri olduğunu anlar anlamaz yerinden sıçradı, düşünmeye vakit ayırmadan içgüdülerine ayak uydurdu ve tahta kapıyı yerinden sökercesine açtı.

Kapıyı açmasıyla sıska, siyah giyimli bir bedenin resmen ayaklarına yığılması bir oldu. Harry an itibariyle yirmiye katlanmış alfa sezgileriyle figürü ayaklanamadan tişörtünün yakasından kavradı ve sertçe kulübenin duvarına yasladı.

Ela gözler şaşkınlıkla açılıp yüzüne kitlendiğinde hırladı.

"Zayn," diye tükürdü suratına betanın.

"N-ne yapıyorsun sen Tanrı aşkına?! Kafayı mı yedin-?!"

"Hain!" diye kükredi Harry dinlemeden. Şaşkın betanın gözleri, yerden kesilen ayaklarına kayarken Harry devam etti. "Savunmasız anımda yakalamak için beni kulübeden kovdun demek!"

Harry, Zayn'e cevap verme imkanı tanımadan tişörtünde bulundurduğu elini geri çekip elini onun boynuna sardı. Zayn'in gözleri bu mümkünmüş gibi daha da irileşirken elleri Harry'ninkilerin üstüne kapandı.