İlkokul yıllarımda yazdığım bir fabl vardı; asıl büyük problemlerini gözardı edip, önemsememesi gereken ufak problemlerini büyüten bir uğurböceği hakkındaydı. Sonunda da o takmadığı büyük problemlerden biri onu hayatından ediyordu. 10 yıl sonra ki halimi görüp mü yazdım, yoksa yavaş yavaş yazdığım karaktere mi dönüştüm bilmiyorum. Büyüdüm sanırım. Evet evet kesinlikle büyüdüm. Önceleri sarhoş olduğumda tüm dertlerimi unuttuğum için içerdim mesela, şimdilerde sarhoşken tüm dertlerimi önüme serip mantıklı bir çözüm aradığım için içiyorum. Ve galiba bugün hayatımda en fazla önemsediğim derdimi çözdüm. Neyse Attila İlhan'ın da dediği gibi; senden vazgeçmem sana olan aşkımın küçüklüğünü değil, çaresizliğimin büyüklüğünü gösterir. İyi geceler saçını öremediğim...
