Kendimi ne zaman senden uzakta hissetsem gökyüzüne bakıyorum. Aynı gökyüzünün altında olduğumuzu düşünüp ne kadar yakın olduğumuzu farkediyorum. Yukarıya bi baksan, aynı yıldızları görüyoruz, aynı Ay'a bakıyoruz senle. Bi düşünsene... Farkında olmadan aynı noktaya odaklanıyor olabiliriz. Farklı şeyler düşünürüz belki ama aynı yere bakarız. Bu beni mutlu ediyor. Böyle ufak şeylerle mutlu olabilen bir insan olmama rağmen hayatımın üçte ikisinin niye depresyonla geçtiğini bilmiyorum. Hayır, hayır benden bahsetmeyeceğim. Gökyüzü konumuz. Yeterince "ben" diyorum zaten. Gökyüzü evet. Yıldızlarla süslenmiş sonsuzluk. Gördüğüm her bir yıldıza isim koymayı denemiştim çocukken, sonra bunu zaten yetişkinlerin çoktan yaptığını öğrenip hayal kırıklığına uğramıştım. Ben hep hayal kırıklığına uğramışım. Her neyse bu yazıyı okursan lütfen camı aç, bir sigara yakarsın hem. İşte o sırada tam, yukarı bak. Bir yıldıza odaklan. Aynı yıldıza odaklanırız belki.
Dediği gibi Turgut Uyar'ın: "Göğe bakalım..."
